Ξέρεις, τελικά έχουν δίκιο.
Δεν επηρεάζουν οι αναίτιες συλλήψεις στο "ιστορικό κέντρο" της Αθήνας που συνοδεύονται από απροκάλυπτη αστυνομική βία, ούτε οι τεράστιες αυξήσεις του ΦΠΑ, ούτε οι χαμηλού επιπέδου υπηρεσίες που παρέχουμε ως χώρα.
Δεν είναι ο διπλασιασμός των διοδίων, ούτε τα υψηλότατα κόμιστρα σε λιμάνια και αεροδρόμια. Ούτε φυσικά φταίνε οι ειδικοί φόροι κατανάλωσης σε καύσιμα, ποτά και τσιγάρα που έχουν ανεβάσει τις τιμές στον παράδεισο.
Πάντα φταίει ο απεργός για την κατάσταση της χώρας. Είναι εκείνος που χαλάει την "εικόνα μας" για τον τουρισμό. Είναι ο μόνος λόγος που δεν έρχονται οι πλούσιοι φίλοι μας να ακουμπήσουν τον οβολό τους στη φτωχή Ελλαδίτσα μας.
Γιατί μπλοκάρει τα λιμάνια και δεν έχουν οι ξένοι πρόσβαση στα πανάκριβα νησιά μας για να αφήσουν τα λεφτάκια τους. Γιατί κλείνει τους αρχαιολογικούς χώρους και δεν πληρωνόμαστε τα υπέρογκα εισιτήρια εισόδου που ακριβαίνουν κάθε χρόνο.
Και αγανακτεί ο φορολογούμενος για τον τουρισμό. Ενώ του έκοψαν το μισθό και τη σύνταξη, ενώ δεν καταφέρνει να πληρώσει τα φάρμακά του, ενώ δεν θα έχει πετρέλαιο το χειμώνα, ενώ το ψυγείο του είναι άδειο. Κι όμως.. ο τουρισμός θα μας σώσει!
Το παραμυθάκι είναι πολύ χαριτωμένο μόνο που δε μας πήρε ο ύπνος. Το δελτίο τύπου που μας παρουσιάζετε αξιοθρήνητα παπαγαλάκια δεν το χάφτουμε πια. Είμαστε απέναντί σας Όλγα, Γιάννη, Παύλο, Μανώλη, Αλέξη, Μπάμπη, Άρη, Πάσχο.
Ούτε ένας τουρίστας να μην πατήσει φέτος. Εκεί να δω αν θα στρώσουν τον κώλο τους κάτω και ενδιαφερθούν για πραγματική "ανάπτυξη". Ανάπτυξη; Συγγνώμη, δε θα πω άλλες κακές λέξεις.
ΥΓ.1 Η κυβέρνηση ετοιμάζει νέα "μέτρα" κατά των απεργιακών κινητοποιήσεων. Αυτό μεταφράζεται σε διάλυση της εργατικής νομοθεσίας, περισσότερη καταστολή, εκατοντάδες συλλήψεις, αμέτρητα χημικά.
ΥΓ.2 Είναι κάτι τύποι που βγαίνουν τις τελευταίες μέρες και μιλάνε για αύξηση των επισκεπτών από πέρσι. Τελικά κάποιος λέει ψέμματα ή απλά παίζουν με τα νεύρα μας. Μπορεί και τα δύο μαζί.
Ο φόβος είναι ένα βασικό συναίσθημα του ανθρώπου που προκαλείται από τη συνειδητοποίηση ενός πραγματικού ή πλασματικού κινδύνου ή απειλής. Είναι ένας μηχανισμός προστατευτικού χαρακτήρα, μια φυσιολογική αμυντική αντίδραση του οργανισμού χωρίς να απαιτείται συνειδητή σκέψη.
Αποδιοπομπαίος Τράγος (θεωρία ή μοντέλο): Θεωρία ή επεξηγηματικό μοντέλο, που στηρίζεται στην υπόθεση ότι η στέρηση αποτελεί αναγκαία και ικανή προϋπόθεση για την επιθετικότητα.
Ομολογώ πως τα κατάφεραν. Με τρόμαξαν, με φόβισαν…. Τόσους μήνες αντιστεκόμουν με νύχια και με δόντια στο φόβο, πίστευα (κι ακόμα πιστεύω) πως ο φόβος είναι ο χειρότερος εχθρός μου, ο χειρότερος σύμβουλος, ο πιο σίγουρος τρόπος να με/μας νικήσουν.
Το πρόβλημα δεν είναι πολιτικό, ούτε οικονομικό.
Ο ατρόμητος χαρακτήρας της, αυτός που της επέτρεψε να σταθεί άκρη άκρη στο μπαλκόνι του πέμπτου και να απλώνει ατάραχα τα ρούχα στους μετασεισμούς του 1999, με όλη τη γειτονιά να την κοιτάζει με ανοιχτό το στόμα από το δρόμο, κάμφθηκε από τα σκληρά μέτρα λιτότητας του 2011.
Υπάρχουν εργαζόμενοι που θριαμβολογούν επειδή σύντομα 4.000 εργαζόμενοι θα απολυθούν. Υπάρχουν νοήμονες ενήλικες που μισούν το "Δημόσιο" σαν αυτό να ήταν μία ενιαία και αδιαίρετη οντότητα η ύπαρξη της οποίας είναι κάτι κατεξοχήν κακό.
Το περασμένο ΣΚ μοιάζει να έδωσε την χαριστική βολή. Την Κυριακή πηγαίνοντας για μπάνιο, πρώτη φορά δεν ακούμε μουσική. Γελάμε με τον Βενιζέλο. Ύστερα σχεδόν παγώνουμε. Βγάζουμε τα κομπιουτεράκια, υπολογίζουμε τα τετραγωνικά, μιλάμε για ενοικιαστές, ζώνες και άλλα τέτοια. Ξορκίζουμε τα δίκαια μέτρα του πασόκ με βουτιές, σουβλάκια και μπύρες. Πιάνει και δεν πιάνει.
Ξέρεις, τελικά έχουν δίκιο.
