Peat

Όσο κι αν προσπαθεί το θλιβερό θεαματικό κατεστημένο με όλα του τα μέσα να μας πείσει ότι τίποτα δε διακυβεύεται, η κατάσταση είναι εντελώς ρευστή σε όλους τους τομείς. Τίποτα δεν μπορεί να νιώθει στέρεο, ιδίως τώρα που ολόκληρο το σύστημα σείεται. Πέφτουν τα τείχη. Μαζί τους θα πάρουν και τις σημαίες. Και τα λάβαρα. Όσοι το αισθάνονταν έως σήμερα αμυδρά, πρέπει τώρα να το συνηδειτοποιήσουν - να το νιώσουν στο πετσί τους.

Δεν μπορούν να μας κλείσουν μέσα.

NoJusticeGR

- Πόσες ακόμα παραγραφές θα περάσουν «νομίμως»;

- Πόσες ακόμα καταδίκες από ευρωπαϊκές επιτροπές;

- Πόση ακόμα ισονομία να αντέξω ο πολίτης;

link: #NoJusticeGR

Zeit

Κοιμήσου ήσυχα καλοζωισμένε και αποχαυνωμένε κόσμε της μεγάλης Γερμανίας. Και σεις από την υπόλοιπη Ευρώπη, οι υγιώς σκεπτόμενοι. Κοιμηθείτε ήσυχα σαν πεθαμένοι. Η κραυγή μου δεν θα σας ξυπνήσει. Δεν ξυπνούν ποτέ οι κάτοικοι ενός νεκροταφείου.

Όσοι αγανακτήσουν θα ξεσηκωθούν, είμαι σίγουρη. Θα είναι εκείνοι που δουλεύουν ολημερίς, εκείνοι που τους σακατεύετε σωματικά για να μην μπορούν να σκεφτούν, όλοι οι μετανάστες: Τούρκοι, Ισπανοί, Έλληνες, Άραβες κι όλοι οι άλλοι εξαθλιωμένοι και προδομένοι της Ευρώπης και μαζί με αυτούς και οι γυναίκες που δέχτηκαν την καταπίεση, τον εξευτελισμό και την εκμετάλλευση. Όλες αυτές θα μάθουν γιατί με κρατάτε εδώ μέσα και γιατί το κράτος σας θέλει να με δολοφονήσει σα μάγισσα του μεσαίωνα.

Για σας την εξουσία υπάρχουν ακόμη και σήμερα μάγισσες που πρέπει να καθηλώνονται μπροστά στους αργαλειούς, στις μηχανές, στις πρέσες, τις γραμμές παραγωγής, μέσα στο θόρυβο και τις διαταγές. Και γκάπα γκουπ πρέσα, σφυρί, τρυπάνι, κινητήρας, καζάνια, φωνές και θόρυβος. Θόρυβος, φτάνει πια με τη σιωπή, πρέσα, σφυρί, τρυπάνι, καζάνια, αέριο και θόρυβο. Το αέριο, βγαίνει αέριο, εμετός, αηδία. Η αλυσίδα της παραγωγής έχει το δικό της ρυθμό.

Δεν υπάρχει πια χρόνος, μόνο ρυθμός. Ρυθμός.

Ντάριο Φο & Φράνκα Ράμε: «Εγώ η Ουλρίκε Μάϊνχοφ καταγγέλω»

Γιορτή

Το ονειρεύομαι με προτζέκτορα στην πρόσοψη της Βουλής.

Tώρα για τα Χριστούγεννα..

Doc

Γουρούνια και Μαργαριτάρια
Από την Μελίτα Κάραλη.

Όχι ρε, δε μου αρέσει που χουντοαπαγορεύτηκε η κυκλοφορία στους δρόμους της Αθήνας. Ούτε μου αρέσει που οι φίλοι μου από τα Εξάρχεια (άνθρωποι με οικογένειες, παιδιά και σκύλο -σας προλαβαίνω), έβλεπαν δέκα-δέκα τους μπάτσους χθες βράδυ από τα παράθυρά τους ναδέρνουν 15χρονα και περαστικούς. Τα ‘χουν καταγράψει οι κάμερες, αλλά όχι αυτές των καναλιών, που καβατζώνονται από την πλευρά των Ματατζήδων. Οι κάμερες που βρίσκουν φωλιά ανάμεσα στους διαδηλωτές και τους αναρχικούς, πάντα βιντεοσκοπούν μια άλλη πραγματικότητα.

Βλέπω τα πιτσιρίκια αναψοκοκκινισμένα κάτω από τις κουκούλες, να πετάνε πέτρες, και μου ‘ρχεται να βάλω τα κλάματα γιατί όλα μου φαίνονται σκατά όταν τα πιτσιρίκια είναι οργισμένα. Πιτσιρίκια που μεγάλωσαν μόνα σε διαμερίσματα με nintendo επειδή οι γονείς τους δούλευαν να τους αγοράσουν το nintendo, το οποίο nintendo θα διασκέδαζε τη μοναξιά τους. Αυτά σκέφτομαι, αντανακλαστικά. Γιατί μη με ρωτήσεις. Γιατί έχω ενοχές. Ποιός δεν έχει ενοχές για το σήμερα; Εννοώ ποιός μαλάκας δεν έχει ενοχές σήμερα; Μόνο αυτοί που δεν έχουν ποτέ ονόματα και διευθύνσεις, αυτοί με τα κλεμμένα ευρωπακέτα.

«Μη μου δίνετε αυτά που θέλω, δώστε μου αυτά που χρειάζομαι»αυτά λένε τα πιτσιρίκια.«Κουλτούρα αντί για μόρφωση, χάδια στα μαλλιά αντί για τύψεις, το χρόνο σας αντί για ενοχές. Η αξία του χρήματος έπεσε, δώστε μου πίσω την αξία μου». Αυτά θέλουν να πουν τα πιτσιρίκια.

Αυτά ήθελα να πω κι εγώ. Τίποτα σπουδαίο, απλά πράγματα, να φορέσουμε τα καλά μας ρούχα, να κατέβουμε στο Σύνταγμα έξω από τη Βουλή και τα πλακάτ μας να γράφουν: «άντε γαμηθείτε ρε, ζητάμε τα χρήματα μας πίσω και όχι φιλανθρωπίες». «Άντε γαμηθείτε ρε,απαιτούμε σεβασμό όχι κηδεμονίες».

Αυτό θέλουν να πουν οι μικροί άνθρωποι στο δρόμο που φωνάζουν «Αντε, γαμηθείτε ρε». Κι αυτό για όποιον έχει λίγο φιλότιμο θα ‘πρεπε να τα λέει όλα.

Πηγή: doctv.gr

Zneb

Ήθελε τόσο πολύ να τους πει.

Για τον κομμένο τους μισθό, για τα ανύπαρκτα επιδόματα και την κάκιστη ιατρική τους περίθαλψη. Τόλμησε να φτάσει κοντά - για να μοιραστεί τις δικές του ανησυχίες μαζί τους. Δεν πρόλαβε να ξεστομίσει λέξη όταν άρχισαν τα ρουθούνια του να τσούζουν. Κινήθηκε προς τα πίσω και τα μάτια του δάκρυσαν. Ένιωσε ένοχος. Βρήκε εχθρούς. Επιτέθηκε.

Εκείνοι προστάτευαν το αυτοκίνητο.

Όπως μπορούσαν. Τίποτε άλλο.

Boom

«Ο ισχυρισμός του κατηγορουμένου είναι ότι δεν σκότωσε κανέναν. Ήταν μια τραγική συγκυρία. Ευρισκόμενος προ του κινδύνου να αντιμετωπίσει επικίνδυνες καταστάσεις, πυροβόλησε στον αέρα.

Αυτοί που του επιτίθεντο ήταν και το θύμα και ο μάρτυρας και επειδή τα 16χρονα αυτά δεν είναι σαν τα δικά σας και τα δικά μας, πρέπει να δούμε τα ποιοτικά χαρακτηριστικά.»

Studip

Κάποτε, μπορεί κάπου μια μέρα να δεις το δίκιο μέσα από ένα στόχο στον αέρα. Θα είναι ήδη όμως αργά γιατί θα 'χουν χαθεί τόσοι από τη μόλυνση, απ' τη μόδα, από μια ισχυρή δόση. Από τον πάτο ως την κορφή αυτή η ζωή βρωμάει και ξέρω πως να επιβιώνω γιατί έχω γίνει τομάρι.

Τσέπη

Τους έκρυβε στο υπόγειο και ενώ τους έψαχνα εκεί, εμφανίζονταν ξαφνικά στο σαλόνι. Χρόνια τώρα η ίδια ιστορία. Χωρίς αρχή μέση και τέλος. Πόσους ορόφους έχει αυτό το σπίτι; Ανεβοκατέβαινα τη σκάλα σαν τρελός. Και η μικρή; Ήλπιζα να μην έχει κατέβει από το κρεβάτι της. Ειδάλλως..

Η κακοκαιρία είχε αρχίσει να μου τη δίνει στα νεύρα. Και τώρα αθόρυβα. Μετά από τόσους αιώνες προσπάθειας να δραπετεύσεις. Σήκωσα τα παράθυρα να μυρίσει υγρασία. Να μη γίνεις αντιληπτός. Πρώτη φορά μετά από δώδεκα χρόνια. Τότε που κάηκε ο ήλιος. Για πρώτη φορά. Της άρεσε.

Rehab

[d] Rehab

[i] JollyBoysMusic

Llaw

Marinaleda

Η Marinaleda, µια κοινότητα 2.645 κατοίκων στην Ανδαλουσία, δεν έχει ανεργία, δεν έχει αστυνοµικούς και τα σπίτια της νοικιάζονται µε 15 ευρώ τον µήνα. Ο δήµαρχός της, ο κοµµουνιστής Juan Manuel Sanchez Gordillo, επανεκλέγεται εδώ και 31 χρόνια.
Του Γιώργου Αγγελόπουλου, tanea.gr

Εδώ και πολλά χρόνια, την εβδοµάδα που οι άλλες πόλεις στην Ισπανία γιορτάζουν το Πάσχα, στη Μαριναλέντα γιορτάζουν την Ειρήνη. «Ο δήµαρχός τους είναι τρελός», λένε στο γειτονικό χωριό. «Ενώ εµείς οι άλλοι Ισπανοί κάνουµε θρησκευτικές λιτανείες, εκείνοι κάνουν επί 5 µέρες πάρτι». Πολλοί νέοι από τη Σεβίλλη, τη Γρανάδα, τη Μαδρίτη, πηγαίνουν για να γιορτάσουν µε τους χωρικούς της Μαριναλέντας.

Οταν εξελέγη για πρώτη φορά, το 1979, ο Γκορντίγιο ήταν ο νεώτερος δήµαρχος στην Ισπανία. Το 1986, έπειτα από 12 χρόνια αγώνων και καταλήψεων κυρίως από τις γυναίκες του χωριού, η Μαριναλέντα κατάφερε να πάρει από ένα γαιοκτήµονα 12.000 στρέµµατα γης και να δηµιουργήσει έναν αγροτικό συνεταιρισµό από τον οποίο ζει σήµερα σχεδόν όλο το χωριό. «Η γη δεν ανήκει σε κανέναν, η γη δεν αγοράζεται, η γη ανήκει σε όλους!», λέει ο δήµαρχος.

Στον συνεταιρισµό Εl Ηumoso οι συνεταίροι εργάζονται 6½ ώρες την ηµέρα, από τη Δευτέρα ώς το Σάββατο, δηλαδή 39 ώρες την εβδοµάδα. Όλοι έχουν τον ίδιο µισθό, ανεξάρτητα από τη δουλειά που κάνουν. Οι συγκοµιδές (ελαιόλαδο, αγκινάρες, πιπεριές κ.λπ.) συσκευάζονται στο µικρό εργοστάσιο Ηumar Μarinaleda που βρίσκεται στη µέση του χωριού και στο οποίο εργάζονται, σε πολύ χαλαρή ατµόσφαιρα, περίπου 60 γυναίκες και 4-5 άνδρες.

Τα προϊόντα πωλούνται κυρίως στην Ισπανία. Τα έσοδα του συνεταιρισµού δεν µοιράζονται, αλλά επενδύονται και πάλι στον συνεταιρισµό για να δηµιουργηθούν δουλειές. Γι' αυτό στο χωριό δεν υπάρχουν άνεργοι. Όµως ακόµη και σε εποχές που δεν υπάρχουν αρκετές γεωργικές δουλειές για όλους, οι µισθοί καταβάλλονται.

Στη Μαριναλέντα, η στέγαση, η εργασία, ο πολιτισµός, η εκπαίδευση και η υγεία θεωρούνται δικαίωµα. Μια θέση στον παιδικό σταθµό µε όλα τα γεύµατα κοστίζει 12 ευρώ τον µήνα. Από την άλλη, «εδώ δεν έχουµε χωροφύλακες, θα ήταν µια άχρηστη σπατάλη», λέει ο δήµαρχος. «Δεν έχουµε ούτε παπά - δόξα τω Θεώ!», προσθέτει γελώντας. Πάντως η ελευθερία της λατρείας είναι εγγυηµένη και το Πάσχα έγινε µια µικρή θρησκευτική λιτανεία, η οποία πέρασε διακριτικά από τους δρόµους του χωριού, χωρίς θεατές και αποφεύγοντας την πλατεία όπου γινόταν η γιορτή.

«Εφαρµόζουµε µια συµµετοχική δηµοκρατία, αποφασίζουµε για όλα, από τους φόρους ώς τις δηµόσιες δαπάνες, σε µεγάλες συνελεύσεις. Πολλά κεφάλια δίνουν πολλές ιδέες», λέει ο Γκορντίγιο. «Ξέρουµε πως οι άνθρωποι µπορούµε να δουλεύουµε και για άλλες αξίες, όχι αποκλειστικά για το χρήµα».

-> Ο Χουάν Μανουέλ Σάντσες Γκορντίγιο βρίσκεται στην Ελλάδα αυτές τις μέρες. Διάβασε τη συνέντευξη που έδωσε στον Βασίλη Παπαναστασούλη, στο enet.gr
-> To Nosotros φιλοξενεί το Juan Manuel Sanchez Gordillo, σήμερα το βράδυ στις 8.

Mercy

Autel*

«Ο Λουδοβίκος ΙΣΤ' και οι υπουργοί του είχαν προ πολλού καταλάβει ότι χρειάζονταν ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις. Κυρίως έπρεπε να καταργηθεί η φοροαπαλλαγή από τους ευγενείς. Αυτοί όμως υπερασπίζονταν τα δικαιώματα τους στο κοινοβούλιο του Παρισιού και στα υπόλοιπα 13 επαρχιακά κοινοβούλια.

Με το που έγινε υπουργός οικονομικών το 1775 ο Τυργκό, ένας εκπρόσωπος του φυσιοκρατικού οικονομικού συστήματος, εφαρμόστηκε αρχικά μία ριζικά μεταρρυθμιστική οικονομική πολιτική. Ο Τυργκό μείωσε τις κρατικές επιρροές στην οικονομία, καινοτόμησε δημιουργώντας ένα ενιαίο φορολογικό σύστημα και για τις τρεις κοινωνικές τάξεις, ίδρυσε την ελεύθερη βιοτεχνία, καταργώντας τις συντεχνίες, έβαλε έναν φόρο για την απόκτηση γης και έκανε διαθέσιμο το προνόμιο του εμπορίου σιτηρών σε όλους τους Γάλλους (ελεύθερη αγορά).

Με αυτά τα μέτρα που πήρε προκάλεσε την σθεναρή αντίδραση του κοινοβουλίου. Αφού άσκησε έντονη κριτική στην πολύ σπάταλη ζωή στην γαλλική βασιλική αυλή καθώς και στην συμμετοχή της Γαλλίας στον Πόλεμο για την Αμερικανική Ανεξαρτησία, ο Λουδοβίκος χρησιμοποίησε όλα αυτά ως πρόφαση για να τον απολύσει το 1776.

Αντίθετα ο Ζακ Νεκέρ, ένας αστός τραπεζίτης από την Γενεύη, εφάρμοσε μια άκρως αντίθετη οικονομική πολιτική από τον Τυργκό. Πήρε μεγάλα κρατικά δάνεια, αναζήτησε την υποστήριξη των προνομιούχων, επιτρέποντας στο κράτος να επιδρά στην οικονομία και κατάργησε το προνόμιο για τα σιτηρά.

Αλλά και αυτός επειδή εφάρμοζε μεταρρυθμιστική πολιτική, ήρθε αντιμέτωπος με τους ευγενείς της βασιλικής αυλής. Τελικά όταν δημοσίευσε το έλλειμμα του γαλλικού προϋπολογισμού - το οποίο τυπώθηκε 100.000 φορές - ο Λουδοβίκος ΙΣΤ΄ τον απέλυσε και αυτόν.»

*Autel=Βωμός

Scary

Green Pressure

Zabalaza

Το Αναρχικό Κομμουνιστικό Μέτωπο Ζαμπαλάζα (ZAFC) είναι εναντίων της υποκρισίας της κυβέρνησης να παρουσιάσει το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου FIFA 2010 ως ευκαιρία για να ανέβει το κοινωνικοοικονομικό επίπεδο των κατοίκων της Νότιας Αφρικής και της ηπείρου γενικά.

Είναι ξεκάθαρο πως αυτή η "ευκαιρία" είναι το συμφέρον του παγκόσμιου και τοπικού κεφαλαίου και της άρχουσας τάξης της Νοτίου Αφρικής. Το αθλητικό αυτό γεγονός θα έχει άσχημες επιπτώσεις για τους φτωχούς και την εργατική τάξη της Νοτίου Αφρικής, κάτι που έχει αρχίσει να φαίνεται ήδη.

Η κυβέρνηση ξόδεψε τεράστια χρηματικά ποσά σε υποδομές και στάδια που δεν θα ξαναγεμίσουν ποτέ, κι αυτό ενώ η ανεργία είναι στο 40% και υπάρχει απίστευτη φτώχεια. Τα τελευταία πέντε χρόνια οι εργαζόμενοι φτωχοί έχουν εκδηλώσει πολλές φορές το θυμό τους με πάνω απο 8.000 διαμαρτυρίες ζητώντας στέγαση και βασικές υπηρεσίες.

Το γεγονός πως η κυβέρνηση προτιμά να ξοδεύει χρήματα για αθλητισμό, δείχνει την αποτυχία του νεοφιλελεύθερου καπιταλιστικού μοντέλου και της οικονομολογικής ιδέας οτι "αν κερδίζουν πολλά οι πλούσιοι, κάτι θα πέσει και στους φτωχούς" (trickle-down economics) ενώ στη πραγματικότητα δε γίνεται τίποτε άλλο παρά να αυξάνει η φτώχεια παγκοσμίως. Παρόλο οτι έλεγε άλλα στο παρελθόν, τώρα η κυβέρνηση άλλαξε ρότα λέγοντας οτι το Παγκόσμιο Κύπελλο δεν είναι κερδοσκοπικό.

Η Νότια Αφρική χρειάζεται επειγόντως υποδομές, ειδικά για δημόσιες μεταφορές που σε ορισμένες πόλεις όπως το Johannesburg δεν υπάρχει καθόλου. Το τρένο Gautrain που ξεκίνησε τη λειτουργία του στις 8 Ιουνίου (για το Παγκόσμιο Κύπελλο) είναι η μεγαλύτερη ειρωνεία: σε μια χώρα που η πλειοψηφία χρησιμοποιεί καθημερινά ιδιωτικά μικρά λεωφορεία-ταξί σε άσχημη μηχανολογική κατάσταση για μετακινήσεις μεταξύ πόλεων, το Gautrain προσφέρει γρήγορη σύνδεση του Johannesburg με τη Pretoria αρκεί να έχουν να πληρώσουν το ακριβό εισιτήριο. [..]

Αν και πολλοί Νοτιοαφρικανοί δεν υποστηρίζουν το Παγκόσμιο Κύπελλο, άλλοι πέφτουν θύματα εθνικιστικής προπαγάνδας που κρύβει το πραγματικό πρόσωπο του τσίρκου που λέγεται Παγκόσμιο Κύπελλο. Κάθε Παρασκευή είναι η "αθλητική Παρασκευή" όπου το "έθνος" παροτρύνεται (και τα παιδιά στα σχολεία εξαναγκάζονται) να φοράνε μπλουζάκια Bafana-Bafana. Βλέπεις σημαίες στα αυτοκίνητα, ανθρώπους να μαθαίνουν το χορό Diski που χορεύεται στις εκδηλώσεις για τους τουρίστες, και καταναλωτές να αγοράζουν κουκλάκια με τη μασκότ Zakumi.

Όποιος μένει σκεπτικιστής μπροστά σε αυτά ονομάζεται αντι-πατριωτικός, κάτι που το είδαμε όταν ζήτησαν απο τους απεργούς του σωματείου των Νοτιοαφρικανών εργαζομένων στα μέσα μεταφοράς (SATAWU) να επιστρέψουν στη δουλειά τους "για λόγους εθνικού συμφέροντος". [..]

Ο Μπακούνιν κάποτε είπε «οι άνθρωποι πάνε στην εκκλησία για τους ίδιους λόγους που πάνε στη ταβέρνα, για να ξεχάσουν τη μιζέρια τους, να φανταστούν για λίγα λεπτά οτι είναι ελεύθεροι και χαρούμενοι». Ίσως μέσα σε αυτό το πανηγύρι με σημαίες και τυφλό εθνικισμό μπορούμε να προσθέσουμε το άθλημα αυτό ως μια παράμετρο της εξίσωσης που κάνει να φαίνεται ευκολότερο να ξεχνάς παρά να παίρνεις ενεργά μέρος στη μάχη ενάντια στην αδικία και την ανισότητα.

Υπάρχουν όμως πολλοί που παίρνουν μέρος και η εργατική τάξη, οι φτωχοί και οι οργανώσεις τους δεν είναι τόσο ευάλωτες στα ψέμματα όσο θα ήθελε η κυβέρνηση. Από τις προσωρινές καταλήψεις στέγης γύρω απο τα στάδια μέχρι τις μαζικές διαδηλώσεις και τις απεργίες, με άδεια ή χωρίς, παρά τις κατηγορίες "έλλειψης πατριωτισμού" και τις απαγορεύσεις της ελευθερίας του λόγου, εμείς με πείσμα θα κάνουμε τις φωνές μας να ακουστούν για να δείξουμε τις τρομακτικές ανισότητες της κοινωνίας μας και τα παιχνίδια που παίζονται παγκοσμίως εναντίων των ζωών αυτών πάνω στους οποίους χτίζονται και τελικά θα καταστραφούν.

Κάτω το Παγκόσμιο Κύπελλο!

Phansi state repression and divisive nationalism! (κάτω η κρατική καταστολή και ο εθνικισμός!)

Phambili the people's struggle against exploitation and profiteering! (ζήτω ο αγώνας των ανθρώπων εναντίων την εκμετάλλευση και το κέρδος!)

..αναλυτικότερα και για ολόκληρο το κείμενο διαβάστε εδώ.

Green

Από το σπασμένο κλαδί της άνοιξης

Το τελευταίο απ τα νεογέννητα πουλιά ,πετάει

Για να βρει την αλήθεια

Καθώς απ τον καιόμενο κύκλο

Ξεπηδά αυτός που την ματαιότητα γνώρισε

Και σ αυτές τις μέρες ελπίζει

Να γεμίσει με αστέρια το κρεβάτι του

Να δώσει ψωμί σ αυτόν που δεν ακούει

Κι όσα ψίχουλα πέσουν

Να φωτίσουν το δρόμο

Όλα αυτά που έρχονται μέσα από τα πεθαμένα καλοκαίρια

Να με ξυπνήσουν

Για να σε δω το ξημέρωμα

क्भ्ता

Άκρο

Εξορία

Η πίστη, ο πόλεμος, η κυριαρχία. Το συναίσθημα της πτώσης.
Τα αντανακλαστικά του συστήματος. Η επιβράβευση.

Ο ρόλος του κράτους. Η αδυναμία. Τα γρανάζια της απληστίας.
Η απάθεια. Ο συναισθηματισμός και η εξόντωση..
Η ματαιότητα, τα πιόνια, η ανεπάρκεια.

Όλα βρίσκονται εδώ - για σένα.
Μπροστά στα μάτια σου. Κοίταξε.

Τώρα που είδες - σου μίλησαν οι πεθαμένοι..
Τώρα που η σκέψη σου επαναστάτησε. Για λίγο.
Τώρα που τα μάτια σου έλαμψαν.. δεν είσαι μόνος.

Download: Asfalt Tango

Eight

A music video to Moby's new song Gone To Sleep.

Moby made Gone To Sleep in just one day (8 hours)
well participating in NPR Music's Project Song which
only allows 2 days to finish the song.