Παράδεισος

Και ύστερα χειμώνιασε..
Ο κύριος Γκαντ. Πάντοτε φορούσε αυτή τη βαριά κολώνια και το μακρύ μαύρο σακάκι. Μασούσε τσίχλα ή καραμέλα, σε κανέναν ποτέ δεν είπε. Η ίδια γεύση, η ίδια μυρωδιά. Τον θυμάμαι όταν έμπαινε και οι θαμώνες γύριζαν να τον δουν. Όλοι τους. Ήξεραν όμως από πριν ότι ήταν αυτός. Τους είχε προδώσει το βλέμα.

Εκείνος πάντα ατάραχος. Έφτανε την ίδια ώρα κάθε μέρα, άνοιγε με τον ίδιο τρόπο την πόρτα, στεκόταν στο ίδιο σημείο. Το βλέμα του σκοτεινό, μα οικείο. Δε χαμογελούσε, έπαιζαν όμως τα μάτια του, στο σκοτάδι. Ήξερα τι θα μου πει, προτού καν ανοίξει το στόμα του. Μου το έλεγαν οι εκφράσεις του.

Δεν τον θυμάμαι να μιλάει. Κανείς δεν τον θυμάται έτσι. Συνήθως, μαντεύαμε τι θα πει. Σκυφτός και λιγομίλητος, έκρυβε το πρόσωπό του πίσω από τη σκιά του καπέλου. Πάντοτε έπινε ρούμι, κουβανέζικο. «Στην Κούβα είναι ο παράδεισος», είχε πει κάποτε. Θυμάμαι, τον ρωτήσε κάποιος, αν είναι από εκεί. Εκείνος τον κοίταξε στα μάτια, κατέβασε το ποτήρι, έκανε ένα βήμα μπροστά.. Οι κόρες του φεγγοβολούσαν. Τα χείλη του έκαναν να μιλήσουν, μα δεν απάντησε.

Είχε προβλήματα. Δυσκολεύτηκε πολύ, όταν αναγκάστηκε να μου το πει. Είναι κάποιοι που τον ψάχνουν. Δεν έφταιγαν οι πολιτικές του πεποιθήσεις, ούτε τα πιστεύω του και η αντίληψη που είχε για τον κόσμο. Φαινομενικά, ήταν εντάξει. Μα, είχε προβλήματα. Και ναι, δυσκολεύτηκε πολύ, για να ανοίξει το στόμα του, να μου εξηγήσει.

Εγώ περίμενα με αγωνία, να πει το οτιδήποτε. Ο Γκαντ, που όλοι τον κοιτούν με θαυμασμό, που όλοι θέλουν κάτι από αυτόν.. Ο Γκαντ, που είναι καθώς πρέπει με όλους, που δεν ενοχλεί ποτέ κανέναν.. Ο Γκαντ που τα κάνει όλα στην ώρα τους και είναι πάντα αφοσιωμένος σε ότι κάνει.. Ο Γκάντ έχει προβλήματα;

Η δουλειά του. Η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν τον είχαμε δει την ημέρα. Αμφιβάλω αν θα τον αναγνώριζα χωρίς τη «στολή» που φορούσε καθημερινά. Και μόνο στην ιδέα ότι δεν θα μυρίζει αυτό το άρωμα.. Η δουλειά του. Στην πραγματικότητα, ποτέ δεν μας είχε κινήσει την περιέργεια, να μάθουμε που εργάζεται ο Γκαντ. Σίγουρα, ο εργοδότης του θα είναι πολύ ευχαριστημένος με την απόδοσή του. Μα..

Η δουλειά του. Ο Γκαντ ήταν επαγγελματίας κλέφτης.

Ορίστε; Η καθημερινή του ρουτίνα ήταν η εξής: Καφές και τσιγάρα το πρωί, εφημερίδες και περιοδικά το μεσημέρι, αλκοόλ τη νύχτα. Πολύ αλκοόλ. Και ύστερα; Κατευθυνόταν στο ζωολογικό κήπο, όπου δούλευε παλιότερα ως νυχτοφύλακας. Ο Γκαντ είχε ακόμα πρόσβαση σε όλα τα κλουβιά, αφού φρόντισε για αντικλείδια, εγκαίρως. Και φυσικά στην πτέρυγα με τα άγρια ζώα, μοναδική σε όλη την πολιτεία.

Το κόλπο. Ο Γκαντ έμπαινε τη νύχτα και έκλεβε μικρά άγρια πτηνά, τα οποία μετά «έβγαζε» στο εξωτερικό, μέσω ενός φίλου. Η δουλειά ήταν απλή. Οι παραγγελίες ερχόταν στο mail του, αυτός δρούσε μέσα στο επόμενο δεκαήμερο και το πολύ σε τρεις εβδομάδες, η ανταλλαγή είχε επιτευχθεί. Υπήρχαν κάποιοι που χρυσοπλήρωναν. Έβγαζε πάρα πολλά λεφτά. Ιλιγγιώδη ποσά.

Το σκάλωμα. Φυσικά και κάποιος τον είδε. Όμως δεν είπε τίποτα, σε κανέναν. Τον παρακολούθησε για πολύ καιρό, είδε πώς ακριβώς το έκανε, που πήγαινε πρώτα τα ζώα και τι τακτική ακολουθούσε. Έβγαλε φωτογραφίες, τις οποίες κάποια στιγμή του τις έστειλε, μαζί με ένα σημείωμα. Είχε μπλέξει για τα καλά. Ο Γκαντ ήταν τακτικός, αυτό πώς του ξέφυγε; Και όμως..

Αποφάσισε να ξαναπάει. Μόνο έτσι θα μπορούσαν να βρεθούνε πρόσωπο με πρόσωπο, με τον επιτήδειο φωτογράφο. Έκανε ακριβώς τις ίδιες κινήσεις με πάντα. Ξεκλείδωσε, μπήκε αθόρυβα, νάρκωσε το ζωντανό, το τοποθέτησε στη συσκευασία του και έφυγε με γρήγορο βήμα. Δεν άκουγε όμως τίποτα. Ο «φίλος» του ήταν καλά εκπαιδευμένος. Άλλαξε λίγο τον τρόπο που περπατούσε. Σταμάτησε σε ένα παγκάκι και έκανε κίνηση, να βγάλει το καπέλο..

Ναι! Το φλας, αυτή την φορά, τον πρόδωσε. Ο Γκαντ σήκωσε το κεφάλι του, μα δε γύρισε από την άλλη. Είδε το φως και από πίσω μια σκιά. Χαμήλωσε το καπέλο και σήκωσε το μαύρο του γιακά. Περπάτησε προς τη μεριά που κοίταξε αρχικά, μήπως δει κάποιον γνωστό. Δεν τον κατάλαβε. Επιτάχυνε το βήμα του προς τη σκιά, η οποία παραδόξως έμενε ακίνητη. Το φλας άστραψε ξανά μες στο σκοτάδι. Τα μάτια του έκλεισαν και άνοιξαν αμέσως. Ο άγνωστος έτρεξε και χάθηκε στον υπόγειο. Από τότε δεν τον ξαναείδε..

Σταμάτησε να μιλάει. Πλήρωσε και έφυγε βιαστικά, σαν να κατάλαβε ότι έχει ήδη πει πολλά. Σαν να θυμήθηκε κάτι που δεν έπρεπε να ξεχάσει. Σαν να σταμάτησε για λίγο ο χρόνος και τώρα ξεκίνησε, πάλι. Σαν να ήθελε να προλάβει κάποιον, που τον περίμενε χρόνια. Σαν να ήρθε η ώρα του και αυτός άργησε..

Ο Γκαντ δεν ξαναήρθε από τότε. Έμαθα ότι ταξίδεψε αρκετά.
Λογικά, δε θα επιστρέψει. Ίσως πήγε στον παράδεισο..

Δύο

Απόσπασμα από τη μουσικοθεατρική παράσταση «2» του Δημήτρη Παπαϊωάννου, σε μουσική του Κ.Βήτα. Απολαύστε υπεύθυνα.

Μεσίτες

Ήξερα από μετρήσεις της κοινής γνώμης, ότι οι Έλληνες θεωρούν ως πιο διεφθαρμένες δημόσιες υπηρεσίες, την εφορία, την πολεοδομία, την αστυνομία κ.λ.π. σε δόξα του μεταρρυθμιστή πρωθυπουργού μας.

Σε ό,τι αφορά την πολεοδομία και χωρίς να έχω προσωπική εμπειρία, άκουγα κατά καιρούς φοβερές ιστορίες. Υπάρχουν πάντως κάποια θέματα, κάποιες νόρμες που η πολεοδομία της τηρεί απαρέγγλιτα. Δεν ‘πα να ‘χεις μέσο, δεν ‘πα να καταθέσεις βαρύ (από τα χρήματα) φακελάκι, δεν θα πετύχεις τίποτα.

Ξέρω, για παράδειγμα, ότι στο Π.Ψυχικό δεν επιτρέπεται η εγκαθίδρυση και λειτουργία εταιριών. Έχουν προσπαθήσει ουκ ολίγοι επιχειρηματίες να παρακάμψουν τον νόμο, χρησιμοποιώντας τους παραπάνω αλλά και άλλους τρόπους, χωρίς αποτέλεσμα.

Αυτό που ομολογώ ότι δεν μπορώ να καταλάβω, είναι ότι κάποια πολεοδομία έδωσε άδεια ίδρυσης και λειτουργίας μεσιτικής εταιρίας (ελληνικά real-estate) στο Αγιο Ορος!

(Από τον φίλτατο Swell)

Στάσεις

Δάφνες

Παρακολούθησα, χθες, το κανάλι της Βουλής. Όχι, δεν το συνηθίζω.

Είχε ενδιαφέρον θέμα και γι'αυτό είπα να "μείνω" εκεί. Ούτως ή άλλως δεν παρακολουθώ προγράμματα στην τηλεόραση, οπότε το ζάπινγκ δεν μπορούσε να μου αλλάξει γνώμη.

Σσσσς.. ησυχία! Διεξάγεται συζήτηση, πριν την ψήφιση νομοσχεδίου, του υφυπουργείου Αθλητισμού, σχετικά με το ντοπινγκ και τη βία στα γήπεδα. Μεγάλο κουκλοθέατρο. Το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ συναγωνίζονται ποιοί έχουνε φέρει περισσότερα Ολυμπιακά μετάλλια στη χώρα! Δεν είναι αστείο, μιλάω σοβαρά. Έμεινα κόκκαλο και παρακολουθούσα με το στόμα ανοιχτό, για πολλή ώρα.

Μετά από λίγο, μάλλον αποκοιμήθηκα. Βλέπω, προς στιγμήν, μπροστά μου τον Πάγκαλο να τρέχει στα 400 μέτρα και να σπάει το παγκόσμιο ρεκόρ! Έρχονται εικόνες με τον Καραμανλή, να βγαίνει πρώτος στο άλμα εις μήκος, ενώ γύρω του Ρουσόπουλος, Μητσοτάκης και Φάνη χοροπηδάνε από χαρά. Όλο το στάδιο ζητωκραυγάζει, για τους μεγάλους, δαφνοστεφανομένους μας Ήρωες!

Α, δεν πάω καλά.. Ανεβαίνει ο Γρηγόρης Ψαριανός, να μιλήσει. Ξεκινάει, θίγοντας την παντελή έλλειψη σωστής αθλητικής αγωγής στα σχολεία και συνεχίζει με την άγνοια των γονέων σχετικά με τα αναβολικά. Κατηγορεί τις Κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας ότι υποστηρίζουν την εμπορευματοποίηση των Αγώνων. Προς το τέλος της ομιλίας του, χαρακτήρισε «καραγκιοζιλίκα» τη στάση του ΠΑΣΟΚ, επί συγκεκριμένης διάταξης του νομοσχεδίου.

Και ξάφνου ..το σκηνικό άλλαξε!

Ο Πρόεδρος της Βουλής, Γ. Σούρλας, πετάχτηκε ολόρθος! «Δεν επιτρέπονται τέτοιες εκφράσεις, κ.Ψαριανέ!». «Μα, ο Καραγκιόζης είναι εθνικός ήρωας», συνέχισε ο βουλευτής. Ο Πρόεδρος όμως δεν το έβαλε κάτω και συνέχισε:  «Δεν μπορείτε να λέτε καραγκιόζηδες κόμματα. Αμα σας αρέσει ο Καραγκιόζης, κάντε τον εσείς.» (!)

Και έγινε ο χαμός!

Σηκώθηκαν όλοι από τις έδρες τους και ακολούθησε ο διάλογος:

- «Το θέατρο σκιών είναι μείζον θέμα της πολιτικής που μας παραδώσατε εσείς!» Α.Γεωργιάδης [ΛΑΟΣ]

- «Θα βουλιάξουμε τον Ναό της Δημοκρατίας;» Γ.Σούρλας [Πρόεδρος]

- «Εχει φροντίσει η κυβέρνηση γι’ αυτό!» Δ.Λιντζέρης. [ΠΑΣΟΚ]

- «Ναυάγησε!» Γρ. Ψαριανός [ΣΥΡΙΖΑ]

- «Πω, ρε τι γίνεται εδώ!» Εγώ [V]

Ύστερα από λίγη ώρα ανεβαίνει η Λιάνα Κανέλλη.

«Επί Σαίξπηρ στην Αγγλία για τους τότε φοβερούς αθλητές του ποδοσφαίρου έλεγαν: Αυτός είναι απατεώνας, αλήτης, κάθαρμα, αντιπατριώτης, προδότης, και εκτός των άλλων είναι και ποδοσφαιριστής. Εγώ, λοιπόν, σας το αντιστρέφω. Είσαστε όλα και εκτός των άλλων λέτε ότι είστε και δημοκράτες. Μόνο αυτό δεν είστε.»

Σιγή. Ούτε ο Σούρλας δεν αντέδρασε!

Κουτόχορτο

Ο Καραμανλής, που έπαιξε όσο κανείς από τους προκατόχους του με το πάγωμα του χρόνου, είναι πλέον δεσμώτης του. Τρέχει να προλάβει την πλήρη κατάρρευση του κόμματός του που δεν είναι αποτέλεσμα μόνο των οικονομικών μέτρων και της ανίατης ανικανότητας των οικονομικών και άλλων επιτελείων. Αλλά κυρίως του γεγονότος οτι η ΝΔ έχασε το βασικό της επιχείρημα απέναντι στο ΠΑΣΟΚ. «Εμείς δεν κλέβουμε». Όπως αποδείχθηκε όχι μόνο έβαλαν το χέρι βαθιά στο μέλι αλλά τους τα βρήκαν όλα κι απο πάνω. Τόσο αδέξιοι δεξιοί ήταν.

«Για τους ΠΑΣΟΚους λέγαμε πριν από 2002 ότι κλέβουν. Για κανέναν όμως δεν βρήκαμε ατράνταχτα στοιχεία», ομολογούν τώρα γαλάζια κομματικά στελέχη που δεν έχουν χάσει την επαφή τους με την βάση. «Με εμάς συνέβη το πρωτοφανές να μάθει ο κόσμος τα πάντα…Από το πόσα μέτρα έχει το σκάφος, μέχρι το που βρίσκονται οι offshore εταιρείες, ποιοι υπέγραψαν τα συμβόλαια και με ποια αεροπλάνα ταξίδευαν οι υπουργοί μας και πόσα τετραγωνικά είναι οι βίλες που απέκτησαν».

Η συνέπεια όλων αυτών ήταν να έχει εξεγερθεί εναντίον της σημερινής ηγεσίας ακόμα και ο σκληρός πυρήνας του κόμματος, «κάτι που δεν έχει συμβεί ούτε στα πιο δύσκολα χρόνια και ποτέ στο ΠΑΣΟΚ».

Τι σημαίνουν αυτά; Ότι αν ο Κ. Καραμανλής δεν κάνει κάτι, τότε «όχι μόνο θα χάσουμε την κυβέρνηση, αλλά η ίδια η ΝΔ θα κάνει να συνέλθει 40 χρόνια από όλα αυτά».

Αποδεικνύεται λοιπόν ότι η ουσία των πραγμάτων δεν βρίσκεται μόνο στο Βατοπέδι. Αυτό λειτουργεί ως ο καταλύτης, που απέδειξε σε όλο το κόμμα ότι η κυρίαρχη λειτουργία του «συστήματος Ρουσόπουλου» ήταν η δημιουργία μίας εικονικής πραγματικότητας για την συνολική κατάσταση στην Ελλάδα μέσω των αδίστακτων ΜΜΕ, η οποία χρηματοδοτήθηκε αφειδώς με τις κρατικές διαφημίσεις.

Το πιο τραγικό από όλα όμως είναι ότι αυτήν την εικονική πραγματικότητα πίστεψαν εκείνοι που δεν έπρεπε. Δηλαδή τα στελέχη του κόμματος. Επέτρεψαν στους εαυτούς τους να τρώνε και οι ίδιοι κουτόχορτο χάριν της εξουσίας, ή επειδή δεν είχαν το σθένος να πάνε κόντρα.

(Antinews.Gr)

Κρίση*

11/09/08
Πώς μπορεί ο Πρωθυπουργός να μαζεύει, χθες, το Υπουργικό Συμβούλιο και να κάθεται απέναντι από τον κ. Αλογοσκούφη και τον κ. Βουλγαράκη και να τους βλέπει; Να κάθεται απέναντι από έναν Υπουργό ο οποίος προκειμένου να φοροδιαφύγει, φτιάχνει offshore εταιρείες για να διασώσει τη μεγάλη του περιουσία και δίπλα του να κάθεται ένας άλλος υπουργός, ο οποίος προσπαθεί να καταληστέψει τους χαμηλόμισθους και τους χαμηλοσυνταξιούχους, τη γενιά των 700€, όλων όσων εργάζονται με μπλοκάκι.

Πώς μπορεί ο Πρωθυπουργός να τους έχει απέναντί του σε ένα Υπουργικό Συμβούλιο και δεν τους μαζεύει να τους πει ότι η παράσταση έλαβε τέλος. Δεν τους μαζεύει να τους πει, ότι αυτός ο κυβερνητικός θίασος πρέπει να σταματήσει πια να λειτουργεί, να δίνει παραστάσεις, και να οδηγήσει τη χώρα στις κάλπες προκειμένου να δοθεί λύση.
Μας λένε ότι για όλα αυτά φταίει η διεθνής οικονομική κρίση. Ότι η διεθνής οικονομική κρίση έχει δημιουργήσει την ανάγκη να οδηγηθούμε σ’ αυτή την ανάλγητη πολιτική. Και εμείς διερωτόμαστε. Αλήθεια γι’ αυτή την κρίση ποιος ευθύνεται; Ποιες πολιτικές την δημιούργησαν; [..]

Δεν δημιουργήθηκε και δεν γιγαντώθηκε αυτή η οικονομική κρίση από τη δογματική προσήλωση των κυβερνήσεων σε μια πολιτική συγκέντρωσης του πλούτου σε ελάχιστα χέρια; Δεν δημιουργήθηκε και δεν γιγαντώθηκε από την ενίσχυση της ανεξέλεγκτης κερδοσκοπίας στις διεθνείς αγορές;

Η χώρα μας άραγε, πώς θα αντιμετωπίσει αυτή την κρίση;

(Αλέξης Τσίπρας, στη ΔΕΘ)

* Στην κρίση του καθενός..

Λάμψεις

4 Σεπτ. Μπήκε το φθινόπωρο για τα καλά.

Τα έντομα πηγαίνουν σιγά-σιγά στις φωλιές τους. Κάνουν την εμφάνισή τους όλα αυτά τα ανιαρά "Επιστροφή στη βάση!", "Καλό Χειμώνα!" και μαζί τους εκείνο το ξενέρωτο έως αποκρουστικό "Προσπαθούμε να βρούμε τον ρυθμό μας!". Τα must της εποχής.

Πήγε ο κόσμος διακοπές. Πώς τα κατάφερε πάλι, δεν ξέρω. Όμως πήγε, ναι. Άλλος στο χωριό γιατί δεν είχε, άλλος όπου ήθελε γιατί είχε και άλλος με τις λιγοστές οικονομίες του, όπου βρήκε. Ο καλύτερος όλων όμως πήγε διακοπές με δανεικά.

Διακοποδάνειο! Πάρε 9 χιλιάδες ευρώ εσύ και σου δίνουμε άλλες 2 χιλιάδες εμείς, δώρο. Γιατί που να πάει ο άνθρωπος με 9 χιλιάρικα μόνο; Δεν του φτάνουν ούτε να φτύσει. Του δίνει λοιπόν η τράπεζα ένα μικρό bonus για να φτύνει ανελέητα.

Νοίκιασε ένα πολυτελές κότερο, προσέλαβε κάποιον καπετάνιο που του πρότειναν και έναν σεφ που μαγειρεύει εξωτικές συνταγές, φόρεσε το μαγιώ του και ξεκίνησε ανοιχτά για τη Μεσόγειο. Ονειρεμένες διακοπές! Πάντα ήθελε να το κάνει αυτό και να που ήρθε η στιγμή. Έβαλε μπρος, λοιπόν και πήγαινε, πήγαινε..

Ύστερα σταμάτησε. Στις γαλαζοπράσινες ακτές για να βραχεί, στα παραθαλάσσια τουριστικά κέντρα για να βγάλει φωτογραφίες, ανοιχτά στο πέλαγος για να δειπνήσει στο ηλιοβασίλεμα. Κατέβηκε στα καλύτερα ευρωπαϊκά λιμάνια, ήπιε cocktails, περπάτησε σε πολυσύχναστα σοκάκια. Πέρασε αργότερα από τους πιο trendy προορισμούς εντός συνόρων (Πάρος, Σαντορίνη, Μύκονος) όπου συναντήθηκε με γνωστούς, είπε για το ταξίδι του, έκανε τις βουτιές του, διασκέδασε.

Ύστερα γύρισε. Στη δουλειά έλεγε παντού τα κατορθώματά του. Και για τις βουτιές ανοιχτά της Σικελίας και για τα παράλια της Μασσαλίας και για την αγορά του Μιλάνου και για τις ομπρέλες στην παραλία της Ίμπιζα.. Ήταν ολοφάνερο. Ήταν ο καλυτερος. Όλοι τον ζήλευαν.

Ύστερα πήγε σπίτι. Κοίταξε τους πρώτους λογαριασμούς. Η δόση του σπιτιού, η δόση του αυτοκινήτου, η δόση των διακοπών.. Τώρα κατάλαβε γιατί του δώσανε τα 2 χιλιάρικα. Με αυτά θα περάσει τον υπόλοιπο χειμώνα. Ο μισθός του θα πηγαίνει στις δόσεις. "Γαμώτο, δεν έχει του χρόνου διακοπές", σκέφτεται. "Δεν την ξαναπατάω από την κωλοτηλεόραση. Δεν ξαναπαίρνω τίποτα απο διαφημίσεις. Ούτε που θα την ανοίξω ξανά!".

Ύστερα κάθησε στον καναπέ και πάτησε το κουμπί. Αυξήσεις στη φορολογία, τροποποιήσεις στα ασφαλιστικά ταμεία. "Δεν μπορεί!", λέει από μέσα του και αλλάζει κανάλι. Σκάνδαλο στη Βουλή, νοθεία στην ψήφιση της αναθεώρησης του Συντάγματος. "Μα καλά, όσο έλειπα έγιναν όλα;", σκέφτεται. Οι διαφημίσεις δανείων παίρνουν και δίνουν. Δεν προλαβαίνει να αλλάζει κανάλι και να βρίζει.

Ύστερα έπεσε για ύπνο. "Να δούμε πώς θα τη βγάλουμε και φέτος το χειμώνα!", ψιθύρισε. Ξεφύσηξε και αποκοιμήθηκε. Στον ύπνο του έβλεπε λογαριασμούς να έρχονται κατά πάνω του κι αυτός να τρέχει να κρυφτεί. Αλλά αυτοί τον έβρισκαν πάντα. Έτρεξε προς το παράθυρο. Το άνοιξε και πήδηξε στο κενό. Οι φάκελλοι από πίσω, τον ακολουθούν. Γύρισε διστακτικά το κεφάλι προς τα πίσω. Δε βλέπει τίποτα, εξαφανίστηκαν. Θέλει να γυρίσει αλλά δεν προλαβαίνει πια.

Ύστερα ξύπνησε. Δεν ήθελε να σηκωθεί από το κρεβάτι, αλλά το έκανε. Δεν ήθελε να πάει στη δουλειά κι όμως πήγε. Δεν ήθελε να μιλήσει με κανέναν, έπρεπε. Σταμάτησε να κουνάει το πόδι κάτω από το γραφείο. Κοίταξε έξω από το παράθυρο. Κατάλαβε πώς είχε κάνει τη ζωή του σκατά και βούρκωσε. Γύρισε το κεφάλι του, να μην τον δουν και συνέχισε να μιλάει, να μιλάει, να μιλάει. Έλεγε όμως ασυναρτησίες, άσχετα πράγματα με άλλες φορές. Δεν έλεγε για τις διακοπές του, δεν έλεγε για το αυτοκίνητο που πάντα το ήθελε και τελικά το έχει, δεν έλεγε για το σπίτι του, όνειρο ζωής που τελικά εκπληρώθηκε. Μόνο μιλούσε.

Ύστερα χτύπησε το τηλέφωνο. Η αδερφή του, μετά από δύο ατυχείς προσπάθειες, έφερε στον κόσμο ένα υγιέστατο αγοράκι. Του είπε να πάει να το δει στην κλινική. Τα παράτησε όλα και έφυγε. Ήταν διέξοδος. Άρχισε να τρέχει σκεπτικός. Σκεφτόταν πόσο απλή και ήρεμη θα μπορούσε να είναι η ζωή του και αντιθέτως πόσο πολύπλοκη αυτός την έχει κάνει. Συνειδητοποίησε πως η ευτυχία του είναι κρυμμένη μέσα στην καθημερινότητά του και αυτός δεν την βλέπει. Αναζητούσε πάντα άλλα από αυτά που είχε. Όλα γύρω του ξαφνικά είχαν ανθίσει. "Τι στο καλό, Σεπτέμβριο μήνα;", αναρωτήθηκε μέχρι που έφτασε. Μπήκε και βγήκε πολύ γρήγορα. Ήθελε αέρα.

Ύστερα γύρισε και κοίταξε δίπλα του. Η γυναίκα του. Όλον αυτόν τον καιρό ήταν πάντα εκεί και αυτός δεν την έβλεπε. Την κοιτούσε μόνο, καμιά φορά.. "Επιτέλους, ηρέμησες;" τον ρώτησε και έγυρε το κεφάλι της στο πλάι. Εκείνος χαμογέλασε αληθινά και κούνησε το κεφάλι του καταφατικά.

Όμηροι

Ντ. Μπακογιάννη: «Αν παρ' ελπίδα για οποιονδήποτε λόγο ένας βουλευτής της ΝΔ δεν ανταποκριθεί στις προσδοκίες των πολιτών και κάνει άλλου είδους επιλογές, τότε στη Δημοκρατία, ως γνωστόν, δεν υπάρχουν αδιέξοδα. [..] Εννοώ ότι αν ένας βουλευτής της Ν.Δ. καταψηφίσει ένα νομοσχέδιο για παράδειγμα, από εκεί και πέρα δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Ο Κώστας Καραμανλής και η κυβέρνηση δεν θα γίνουν όμηρος κανενός. Θα πάμε σε εκλογές.» (Κυριακάτικη 31/08/2008)