Όχι άλλες κραυγές και δραματικές περιγραφές τρόμου από εσάς τους γυμνοσάλιαγκες “αστυνομικούς συντάκτες” που τρέφεστε με το αίμα των θυμάτων και τις ασφαλίτικες πληροφορίες. Σκάστε.
Όχι άλλες κοινωνιολογικές αναλύσεις για την καθημερινότητα, τον ρατσισμό και τις ταξικές αντιθέσεις, από εσάς τους ζάμπλουτους τηλεφωστήρες δημοσιογράφους που αγναντεύετε αποστειρωμένα τη ζωή, μέσα από τα σκούρα τζάμια των θωρακισμένων φοροκλοπιμαίων σας 4χ4. Σκάστε.
Όχι άλλα μαθήματα δημοκρατικής πυγμαχίας από εσένα ψυχοπαθή, μεγαλομανή καλαμοκαβαλάρη υπουργέ του παρακράτους και από σας τους αντιπολιτευόμενους ανεύθυνους τιμητές της τάξης και ασφάλειας. Σκάστε.
Όχι άλλες παραστάσεις κακομοιριάς και “συναδελφικότητας”, για πάσαν νόσο και πάσα μαλακίαν, από εσάς τους επαγγελματίες συνδικαλιστές της ερασιτεχνικής αστυνομίας στα κιτρινοπαράθυρα. Σκάστε.
Ο Gil Scott-Heron γεννήθηκε στο Σικάγο - την πρωταπριλιά του 1949. Πέρασε τα παιδικά του χρόνια στο Tennessee, μαζί με τη γιαγιά του Lillie. Όταν ο Scott-Heron ήταν 13 χρονών, μετακόμισε με τη μητέρα του στο Μπρονξ, της Νέας Υόρκης, όπου γράφτηκε στο DeWitt Clinton High School. Αργότερα μεταφέρθηκε στο Fieldston όταν ένας από τους δασκάλους του, εντυπωσιασμένος από τα γραπτά του, τα παρουσίασε στον διευθυντή του αγγλικού τμήματος του Fieldston και του χορηγήθηκε άμεσα πλήρης υποτροφία.
Οι συνθέσεις του Scott-Heron αναμιγνύουν στοιχεία jazz, blues και soul μουσικής. Οι στίχοι του περισσότερο θυμίζουν ποιήματα - με περιεχόμενο τα κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα της εποχής. Η καταγραφή της δουλειάς του Scott-Heron συνδέεται με τον μαύρο μαχητικό ακτιβισμό ενώ έχει δεχτεί αρκετή και έντονη κριτική για μία από τις πιο γνωστές συνθέσεις του «Η επανάσταση δεν θα μεταδοθεί» ("The revolution will not be televised").
Ο Scott-Heron ξεκίνησε την καριέρα του ηχογραφώντας το 1970 το LP "Small Talk at 125th and Lenox". Τα 15 κομμάτια του πρώτου του άλμπουμ «εξετάζουν» θέματα όπως η επιπολαιότητα της τηλεόρασης και του καταναλωτισμού, η υποκρισία ορισμένων μαύρων-επαναστατών, η άγνοια των δυσκολιών που αντιμετωπίζει η λευκή μεσαία τάξη της πόλης και η ομοφοβία.
Είναι γνωστός σε πολλούς κύκλους ως ο νονός του ραπ και θεωρείται ευρέως ως ένας από τους ιδρυτικούς πατέρες του είδους του. Τη δεκαετία του '70 κυκλοφόρησε 9 άλμπουμ -τα περισσότερα μέσα από την Arista Records- και άλλα 3 την επόμενη δεκαετία, όλα από την ίδια εταιρεία, η οποία αργότερα διέκοψε κάπως απρόσμενα τη συνεργασία τους -εν μέσω περιοδείας- κάπου στα μέσα των 80s.
Καταδικάστηκε το 2001 σε ποινή φυλάκισης τριών ετών, μετά από σύλληψη στη Νέα Υόρκη για κατοχή κοκαΐνης. Αποφυλακίστηκε τελικά το 2003 με τον όρο να ακολουθήσει πρόγραμμα αποκατάστασης. Καταδικάστηκε ξανά το καλοκαίρι του 2006 για «παραβίαση της συμφωνίας» στο κέντρο αποκατάστασης. Ο λόγος που προέβαλλε ο Scott-Heron για την παραβίαση ήταν ότι η κλινική αρνήθηκε να του εφοδιάσει φάρμακα του HIV - αποκαλύπτοντας έτσι ότι πάσχει από τον ιό.
Ξεκίνησε τις συναυλίες αμέσως μόλις αποφυλακίστηκε - δηλώνοντας μάλιστα ότι ετοιμάζει καινούριο άλμπουμ. Η μουσική του Scott-Heron επηρέασε όλους τους μουσικούς της δεκαετίας του 1970 ενώ βοήθησε και στην μετέπειτα ανάπτυξη νέων αφροαμερικανικών μουσικών είδών όπως είναι η Hip Hop και η New Soul. Περιγράφεται από μουσικούς συγγραφείς, εκτός από «νονός του ραπ» και ως «ο μαύρος Bob Dylan».
Το καινούριο άλμπουμ του Gil Scott-Heron με τίτλο «I'm New Here» κυκλοφόρησε από την ανεξάρτητη δισκογραφική XL Recordings στις 9 Φεβρουαρίου του 2010. Ύστερα από δεκαέξι χρόνια ένας ζωντανός θρύλος επιστρέφει στα ράφια των δισκοπωλείων. Και έχει πολλά να μας πει. Ένας από τους σπουδαιότερους δίσκους που έχουν κυκλοφορήσει τον τελευταίο καιρό.
* Παντρεύτηκε την ηθοποιό Brenda Sykes, με την οποία απέκτησε μία κόρη - την Gia. * Ο μπαμάς του έγραψε τη δική του ιστορία όντας ο πρώτος έγχρωμος παίκτης που έπαιξε στην Celtic.
Ενός λεπτού ντροπή.
