Αποσύνδεση

Blood

-
Alex Turner (Arctic Monkeys) and Miles Kane (The Rascals) are
The Last Shadow Puppets. I hope you enjoy your visit!

XMAS

Σκίτσο του Σπύρου Δερβενιώτη.
Δημοσιεύτηκε σήμερα στο περιοδικό 9 (ένθετο της «Ε»).
Το βρήκα και στο tvxs.gr, από όπου το «έκλεψα».

Ακυβερνησία

Η βελγική κυβέρνηση του Ιβ Λετέρμ υπέβαλε την παραίτησή της την περασμένη Παρασκευή, μετά τις κατηγορίες ότι άσκησε πιέσεις για να μην εκδοθεί αρνητική γι' αυτήν απόφαση του Εφετείου στην υπόθεση της τράπεζας Fortis.

Και όμως, υπάρχουν κυβερνήσεις στην Ευρώπη που υποβάλουν την παραίτησή τους για λόγους ευθιξίας, όχι διότι κατηγορήθηκαν για σκάνδαλα υπουργών τους, κρούσματα διαφθοράς και πλήρη ανικανότητα, αλλά για άσκηση πίεσης στη δικαιοσύνη, που ακόμη δεν έχει αποδειχθεί. (enet.gr)

Θυμήστε μου λίγο κάτι, γιατί νομίζω ότι με απατά η μνήμη μου. Εμείς έχουμε ακόμα κυβέρνηση; Και αν ναι, που ακριβώς βρίσκεται; Σε ποιό στάδιο; Ή μήπως έπρεπε να ρωτήσω σε ποιό νυχτερινό κέντρο πετάνε λουλούδια οι υπουργοί της; (Να χαρώ εγώ διασκέδαση!)

* La Revedere!

Εκεχειρία

Διαβάζω αριστερά και δεξιά σήμερα πως είπε, λέει, κάποιος κύριος Μιχαλολιάκος, στη Βουλή, ότι πρέπει να ποινικοποιηθεί η κουκούλα. Η κουκούλα βέβαια εμένα μου φέρνει κάτι άλλο κατά νου και νομίζω όχι άδικα. Το πρώτο που μου έρχεται στο μυαλό είναι το κουκούλωμα. Και ως ΝΔ, δεν τα πήγατε καθόλου καλά, από όσο καταλάβαμε όλοι. Κουκούλα στην κουκούλα και φάσκελο στο φάσκελο. Δίκαιη αντιμετώπιση.

Δε μας είπατε όμως γιατί δεν έχετε συλλάβει ούτε έναν κουκουλοφόρο ταραξία τόσες ημέρες, στο κέντρο της Αθήνας, παρά μόνο φοιτητές και μαθητές. Έξυπνα τα τερτίπια σας, αλλά εκείνοι οι ελάχιστοι, τηλεθεατές ψηφοφόροι σας, τα χάφτουν πλέον και ουδείς άλλος. Άντε, στο καλό όλοι σας γιατί θα μας μουρλάνετε τελείως, μου φαίνεται. Ηλίου φαεινότερον ότι εκεί αποσκοπεί το πολυσέλιδο κυβερνητικό σας πρόγραμμα.

Ο Κακλαμάνης ζήτησε λέει να σταματήσουν είκοσι μέρες οι εχθροπραξίες στο κέντρο της Αθήνας για να έχουμε όλοι χαρούμενα (σεμνά και ταπεινά) Χριστούγεννα. Εθνική εκεχειρία δηλαδή; Από όση ιστορία έχω διαβάσει, εγώ θυμάμαι ότι οι άνθρωποι ζητούσαν εκεχειρία για να θάψουν τους νεκρούς συγγενείς τους. Στις μέρες μας απλά πηγαίνουν για ψώνια. Είναι ολοφάνερο, έχουμε περάσει σε άλλο επίπεδο. (κλαπ κλαπ)

Σκουπίδια για στολίδια!
..and a happy new fear.

Τέχνη

Λίγα λεπτά πριν τη λήξη της ακριβοθώρητης παράστασης, του Δημήτρη Παπαϊωάννου, "Μήδεια" και μπροστά σε ενα κατάμεστο Παλλάς, μία αρκετά μεγάλη ομάδα νεαρών παιδιών (μαθητών, φοιτητών), διέκοψε σε συνεργασία με τον Παπαϊωάννου, την παράσταση και πέρασε ένα πολύ όμορφο και συγκινητικό μήνυμα, με κεντρικό σύνθημα "τα όνειρά μας δεν δολοφονούνται" και ένα μεγάλο πανό που έγραφε "εξεγερμένο το νέο έτος, όλοι στους δρόμους".

Η αντίδραση του κόσμου ήταν πολύ θετική, με ελάχιστες εξαιρέσεις που αντιμετωπίστηκαν όπως έπρεπε (κράξιμο). Η συμπεριφορά του Παπαϊωάννου ήταν αξιοθαύμαστη και εμένα προσωπικά κέρδισε το σεβασμό μου. Και αυτός και οι ηθοποιοί-χορευτές της παράστασης, καθώς και οι συντελεστές γενικότερα.

Ήταν μια πολύ γόνιμη και πρωτόγνωρη, για τα δεδομένα της χώρας μας, κίνηση και απέδειξε ότι οι καλλιτέχνες δεν μένουν απαθείς σε ότι συμβαίνει.

ΕΧΟΥΜΕ ΠΟΛΕΜΟ!

Χαρμολύπη

Μας διοικούν άχρηστοι και συγχρόνως επικίνδυνοι πολιτικοί. Ως προς αυτό δεν αμφιβάλει πλέον κανείς. Σας παρουσιάζω λοιπόν.. την ελληνική Ακροδεξιά. Το κράτος δικαίου. Την σεμνότητα και την ταπεινότητα. Μια Ακροδεξία, η οποία παρέα με τα καθεστωτικά ΜΜΕ, καλλιεργεί, μέρα με τη μέρα, στους πολίτες, το φόβο. Με αργά και σταθερά βήματα προσπαθεί να τρομοκρατήσει όλους τους Έλληνες που αυτοκατατάσσονται στους «νοικοκυραίους» της ελληνικής κοινωνίας.

Και το κάνει συστηματικά. Για να πετύχει το στόχο της, σπιλώνει τον αγώνα και τη διαμαρτυρία χιλιάδων παιδιών, δεκάδων χιλιάδων νέων ανθρώπων που διαμαρτύρονται για το πιο πρόσφατο έγκλημα των δυνάμεων καταστολής. Οι Αγωνιζόμενοι και οι Επαναστάτες αποτελούσαν πάντοτε τα μαύρα πρόβατα των κοπαδιών τους. Γιατί δεν ακολουθούσαν, γιατί δε φοβόταν.

Η ιστορία αυτού του τόπου γράφτηκε με αίμα και αγώνα. Το αίμα των ανθρώπων που κάποτε τους αποκαλούσαν ληστές. Τον αγώνα κάποιων που καταδικάστηκαν και φυλακίστηκαν αργότερα ως συμμορίτες.

Είναι το ίδιο πάντα κράτος. Εκείνο που σιωπά στις κρατικές δολοφονίες, αποπέμπει αντιεξουσιαστές και καταδικάζει αντιστασιακούς. Ένα κράτος το οποίο στέκεται πάντοτε στο πλευρό του εκάστοτε «εχθρού του έθνους». Μα, για ποιό έθνος νοιάστηκε ποτέ κανείς τους; Όλοι εκείνοι που πιστεύουν ακόμα σε δικτατορίες, μιλάνε για πατριωτισμό και εθνικισμό. Ξεχνούν βεβαίως το γεγονός ότι σε δύσκολες περιόδους για τη χώρα (κατοχή, εμφύλιος, πραξικόπημα στην Κύπρο) οι πρώτοι που την εγκατέλειψαν ήταν αυτοί που οι ίδιοι υποστηρίζουν.

Όλοι και όλα κάνουν τον κύκλο τους. Ένας ανιστόρητος λαός που ξεχνά κάθε μέρα, όλο και περισσότερο το παρελθόν του. Δείχνει πίστη σε ακροδεξιούς "καθοδηγητές", οι οποίοι μέσα από παραποιημένα στοιχεία και διαστρεβλωμένες αφηγήσεις προσπαθούν να κερδίσουν τη συμπάθεια. Λαϊκιστές πολιτικοί που ζητούν αργότερα την ψήφο του. Ο λαός που ξεχνά την ατιμωρησία στις δολοφονίες Καλτεζά και Τεμπονέρα. Ο λαός που αφήνει στην άκρη τα τόσα άλλα θύματα της αστυνομοκρατίας και συγχωρεί. Ο λαός που δε μαθαίνει από τα λάθη του.

Το μεγάλο πλιάτσικο είναι εδώ. Ο Βουλγαράκης, ο Ρουσόπουλος, ο Τσιτουρίδης, ο Μαγγίνας, οι Κουμπάροι, ο Εφραίμ. Οι τραπεζίτες, οι δημοσιογράφοι, οι μεγαλοκαρχαρίες, οι εργολαβίες, οι υποκλοπές, η διακίνηση μαύρου χρήματος. Έχει στηθεί εδώ και χρόνια Το μεγάλο κόλπο, στις πλάτες του λαού και αυτός κοιμάται. Ύστερα, ξυπνάει το πρωί για να δουλέψει, πηγαίνει το απόγευμα, να τους τα ακουμπήσει και το βράδυ γυρίζει, να ξανακοιμηθεί.

Στα κανάλια μιλάνε μόνο για βαλλιστικές και κουκουλοφόρους. Για ποιούς κουκουλοφόρους μιλάτε; Εκείνους που κατεβάζετε από τις κλούβες σας ή τους άλλους που βγαίνουν από τα Υπουργεία και τα Δημοσιογραφικά βαν; Για εκείνους που κατέστρεψαν όλη την Αθήνα και εσείς ήσασταν απώντες ή εκείνους που συλλαμβάνονται μπροστά στις κάμερες και την επόμενη στιγμή δρουν στον παράλληλο δρόμο, ανενόχλητοι; Μήπως αναφέρεστε στους χρυσαυγίτες φίλους σας ή σε γόνους μεγαλοεπιχειρηματιων και πολιτικών, που παραμένουν γνωστοί-άγνωστοι;

Εγώ αυτούς τους κουκουλοφόρους γνωρίζω. Ούτε τους «νεαρούς», ούτε τους «αναρχικούς» που μας τσαμπουνάτε όλη μέρα, μέσα από τα ανάκτορά σας, κύριοι Πρετεντέρηδες, Ευαγγελάτοι και Αυτιάδες. Και εσείς τους ίδιους με εμένα φυσικά ξέρετε, δεν υποτιμώ τη νοημοσύνη σας.. Απλά αναρωτιέμαι για πόσο ακόμα μπορείτε να κρατήσετε στην αφάνεια το δημοσιογραφικό σας απόρρητο. Πόσες ζαρτινίερες θα σηκωθούν στον αέρα και θα προσγειωθούν στα κεφάλια μας, πόσες σφαίρες θα εξωστρακιστούν στα μπαλκόνια, για να καταλήξουν στα στήθη μικρών παιδιών και πόσοι καταστηματάρχες θα χάσουν τις περιουσίες τους από ομάδες που παριστάνουν τους αντιεξουσιαστές.

Δόξα τα λεφτά, έχουμε Θεό!

Εκείνος

πρωινο φως

πισω απ τα κτιρια

στο βαθος του οριζοντα

αποπλυνε τους πονους μου

αυτα τα χερια που γκρεμισαν

αυτο το σωμα που δεν αγαπησε

ολα αυτα που εκανα λαθος

πανω στα λευκα μαρμαρινα σκαλια

αυτου του δρομου

να κυλησουν

μετουσιωμενα δακρυα

εσυ που ελεγες

μανα

υπαρχεις

μεσα στα πευκα

εσυ που απο τις ακρες των δαχτυλων σου

κατρακυλουν τα νερα της βροχης

αληθεια εκεινου του παιδιου

που επεστρεψε

ενα πρωι

κι εστειλε φως

στις σταχτες των δρομων

k.bhta

Φωταγώγηση

Πολιτισμός

Ο σκοπός «αγιάζει» τα μέσα, αυτό είναι σίγουρο. «Ανθυγιεινά» νταλαβέρια και «συνεργασίες» στο σκηνικό εδώ και χρόνια. Αλλεπάλληλες τετραετίες, οι καθιερωμένες σκυταλοδρομίες. Ανταλλαγές υπουργείων, βουλευτικών θέσεων, άλυτων «προβλημάτων» και τεραστίων τραπεζικών λογαριασμών. Και δηλαδή, τι νομίζεις ότι άλλαξε;

Κάπου εκεί εμφανίστηκε ένα νέο είδος αρπακτικού, όλοι τους ονόμαζαν Δημοσιογράφους. Όλοι τους ήθελαν στη δική τους ομάδα, κανείς δεν τους είχε όλους. «Εμείς γιατί όχι;», βροντοφώναξαν όλοι μαζί. Και απάντηση δεν έλαβαν. Μόνον κυβερνητικές διαπιστεύσεις για μελλοντικά ξεζουμίσματα. Εκείνοι τότε θύμωσαν πολύ.

Και έγινε σεισμός, ήρθε πλημμύρα. Αποφάσισαν να δείξουν στα μυρμήγκια, το κακό που τους έκαναν όλα εκείνα τα ζωντανά που αυτό-αποκαλούνταν Κυβερνητικοί. Και τότε τα μυρμήγκια αντέδρασαν (;). Κλείστηκαν όλα στις φωλιές τους και παρακολουθούσαν απο εκεί το έργο των Δημοσιογράφων. Αυτό το σκηνικό, τα αρπακτικά το ονόμασαν κυβερνητικό σκάνδαλο. Και τα μυρμήγκια το δέχτηκαν. «Η Κυβέρνηση φταίει!».

Και η παρούσα Κυβέρνηση έφυγε. Την άλλη μέρα, τα μυρμήγκια ξεκίνησαν πάλι να σκάβουν και να κουβαλάνε υπομονετικά το φαΐ τους, στις μικρές τους τρύπες, κάτω από το έδαφος. Οι Δημοσιογράφοι έγιναν η Νέα Κυβέρνηση και δεν ακούστηκαν έκτοτε νέα Σκάνδαλα. Ή τουλάχιστον δεν βρέθηκε κάποιος να τα αποκαλύψει. Και τα άλυτα «προβλήματα» και οι ανταλλαγές και τα νταλαβέρια συνέχισαν το σκοπό τους.

UPDATE1: Σαν σήμερα, ένας άλλος "άγιος" των Εξαρχείων άφησε την τελευταία του πνοή κάπου εκεί γύρω, ασυμβίβαστος (6 Δεκεμβρίου 1990). Προσέξτε τα παιδιά σας. Κάποιοι εκεί έξω σκοτώνουν.
UPDATE2: Ανάμνηση ενός μύθου.

Χρησικτησία

σΝ:link1| link2