Πολιτισμός

Ο σκοπός «αγιάζει» τα μέσα, αυτό είναι σίγουρο. «Ανθυγιεινά» νταλαβέρια και «συνεργασίες» στο σκηνικό εδώ και χρόνια. Αλλεπάλληλες τετραετίες, οι καθιερωμένες σκυταλοδρομίες. Ανταλλαγές υπουργείων, βουλευτικών θέσεων, άλυτων «προβλημάτων» και τεραστίων τραπεζικών λογαριασμών. Και δηλαδή, τι νομίζεις ότι άλλαξε;

Κάπου εκεί εμφανίστηκε ένα νέο είδος αρπακτικού, όλοι τους ονόμαζαν Δημοσιογράφους. Όλοι τους ήθελαν στη δική τους ομάδα, κανείς δεν τους είχε όλους. «Εμείς γιατί όχι;», βροντοφώναξαν όλοι μαζί. Και απάντηση δεν έλαβαν. Μόνον κυβερνητικές διαπιστεύσεις για μελλοντικά ξεζουμίσματα. Εκείνοι τότε θύμωσαν πολύ.

Και έγινε σεισμός, ήρθε πλημμύρα. Αποφάσισαν να δείξουν στα μυρμήγκια, το κακό που τους έκαναν όλα εκείνα τα ζωντανά που αυτό-αποκαλούνταν Κυβερνητικοί. Και τότε τα μυρμήγκια αντέδρασαν (;). Κλείστηκαν όλα στις φωλιές τους και παρακολουθούσαν απο εκεί το έργο των Δημοσιογράφων. Αυτό το σκηνικό, τα αρπακτικά το ονόμασαν κυβερνητικό σκάνδαλο. Και τα μυρμήγκια το δέχτηκαν. «Η Κυβέρνηση φταίει!».

Και η παρούσα Κυβέρνηση έφυγε. Την άλλη μέρα, τα μυρμήγκια ξεκίνησαν πάλι να σκάβουν και να κουβαλάνε υπομονετικά το φαΐ τους, στις μικρές τους τρύπες, κάτω από το έδαφος. Οι Δημοσιογράφοι έγιναν η Νέα Κυβέρνηση και δεν ακούστηκαν έκτοτε νέα Σκάνδαλα. Ή τουλάχιστον δεν βρέθηκε κάποιος να τα αποκαλύψει. Και τα άλυτα «προβλήματα» και οι ανταλλαγές και τα νταλαβέρια συνέχισαν το σκοπό τους.

UPDATE1: Σαν σήμερα, ένας άλλος "άγιος" των Εξαρχείων άφησε την τελευταία του πνοή κάπου εκεί γύρω, ασυμβίβαστος (6 Δεκεμβρίου 1990). Προσέξτε τα παιδιά σας. Κάποιοι εκεί έξω σκοτώνουν.
UPDATE2: Ανάμνηση ενός μύθου.