Γόμορρα

Κατά τη διάρκεια του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου, η Σουηδία άφησε τα στρατεύματα των ναζί να προελάσουν ανενόχλητα μέσα από τη χώρα. Με αυτή την επιλογή φαίνεται να συμφωνούσε και ο κύριος Invgar Kamprad, ιδρυτής και ιδιοκτήτης του ΙΚΕΑ, καθώς αποτελούσε ενεργό μέλος του ναζιστικού κόμματος της Σουηδίας. Ωστόσο, κάπου στο 1950 παραιτήθηκε από μέλος του κόμματος, προφανώς επειδή η ιδιότητά του αυτή θα έβλαπτε την εικόνα και την κερδοφορία της επιχείρησής του.

Ο ρόλος του, από κει και πέρα, περιορίστηκε σε αυτόν του χρηματοδότη του Per Engdahl, προσωπικού του φίλου και ηγέτη του ναζιστικού κόμματος της Σουηδίας. Ντοκιμαντέρ της σουηδικής τηλεόρασης προσφέρει ανατριχιαστικά στοιχεία για τη δράση της συγκεκριμένης πολυεθνικής. Όπως μερικά από τα παρακάτω..

Το ΙΚΕΑ για να τροφοδοτήσει τα 150 καταστήματά του, σε 22 χώρες και να καταφέρει να έχει κέρδη μέχρι και 10.4 δις ευρώ, το 2001, εκμεταλλεύεται τη φτηνή εργασία παιδιών στην Ινδία, το Πακιστάν, το Βιετνάμ και την Ινδονησία. Πιο συγκεκριμένα, το ΙΚΕΑ συνεργάζεται με προμηθευτές σε όλο το κόσμο, που διαθέτουν στις προαναφερθείσες χώρες μικρά εργοστάσια, στα οποία δουλεύουν ακόμα και 14 ώρες τη μέρα, 7 μέρες την εβδομάδα παιδιά ηλικίας 6 έως 8 χρόνων. Τα παιδιά αυτά, που κατασκευάζουν τα πάμφθηνα χαλιά του ΙΚΕΑ, αποτελούν ουσιαστικά σκλάβους των προμηθευτών, καθώς έχουν δοθεί σε αυτούς ως ενέχυρο για δάνεια που ζητούν οι οικογένειές τους. Τα παιδιά δεν επιστρέφονται, αν δεν αποπληρωθούν τα δάνεια αυτά, ύψους 35 δολαρίων, με τους τόκους (!).

Σε περίπτωση που δεν συμμορφώνονται ή δεν είναι όσο παραγωγικά πρέπει, τα παιδιά κακοποιούνται και βασανίζονται (καίγονται με τσιγάρα, κρεμιούνται ανάποδα από δέντρα). Επιπλέον πληροφορίες αντλήθηκαν από το διαδίκτυο. Σύμφωνα με αυτές το ΙΚΕΑ χρησιμοποιεί φτηνή καταναγκαστική εργασία πολιτικών κρατουμένων. Στη Μπούρμα της Ινδίας χρησιμοποιούνται από προμηθευτές του ΙΚΕΑ οι πολιτικοί κρατούμενοι της επαρχίας αυτής, όσοι δηλαδή αντιστέκονται στην ανελέητη εκμετάλλευση, στα σχέδια ντόπιων αφεντικών, καθώς και στα προγράμματα του ΔΝΤ και της ΠΤ.

Πέρα όμως από τους φυλακισμένους εργάτες, το ΙΚΕΑ διατηρεί εργοστάσια στη Βουλγαρία, τη Ρωσία, τη Ταϊλάνδη και άλλες φτωχές χώρες, ώστε με τα ψίχουλα που δίνει στους εργάτες του, να εκτοξεύει τα κέρδη του, πουλώντας βέβαια φτηνά για τους βολεμένους καταναλωτές του δυτικού κόσμου αλλά με τεράστιο περιθώριο κέρδους για το ίδιο. Μια άλλη ειδικότητα του IKEA είναι να κατασκευάζει την εικόνα μιας ευαίσθητης κοινωνικά και οικολογικά επιχείρησης. Έτσι, ενώ μπορεί να κάνει όλα τα παραπάνω, χρηματοδοτεί μαζί με την UNICEF προγράμματα ενάντια ..στην παιδική εργασία (!!!).

Η υποκρισία και το ψέμα στο μεγαλείο της. Με διαμεσολαβητή τη UNICEF, σπόνσορα το ΙΚΕΑ και στόχο την εξιλέωση των συνειδήσεών μας. Όσα αναφέρθηκαν, με ελάχιστες ίσως διαφοροποιήσεις, χαρακτηρίζουν τη δράση κάθε πολυεθνικής και απλά επαναλαμβάνουν κάποιες από τις συνήθεις τακτικές τους.

Το παράδειγμα του ΙΚΕΑ είναι ενδεικτικό και το όνομα της εταιρίας θα μπορούσε να υποκατασταθεί από αμέτρητα άλλα γνώριμα ονόματα (Benetton, Zara ..), κρίκους στην αλυσίδα του συστήματος εκμετάλλευσης. Ενός συστήματος που υπάρχει όσο το συντηρεί η παθητική συνενοχή και για το οποίο η μόνη λύση είναι η ανατροπή.

Πηγή: Y-Magazine
Έγιναν κάποιες απαραίτητες διορθώσεις και προσθήκες.