Δευτέρα 2 Φεβρουαρίου 2009

Γόμορρα


Κατά τη διάρκεια του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου, η Σουηδία άφησε τα στρατεύματα των ναζί να προελάσουν ανενόχλητα μέσα από τη χώρα. Με αυτή την επιλογή φαίνεται να συμφωνούσε και ο κύριος Invgar Kamprad, ιδρυτής και ιδιοκτήτης του ΙΚΕΑ, καθώς αποτελούσε ενεργό μέλος του ναζιστικού κόμματος της Σουηδίας. Ωστόσο, κάπου στο 1950 παραιτήθηκε από μέλος του κόμματος, προφανώς επειδή η ιδιότητά του αυτή θα έβλαπτε την εικόνα και την κερδοφορία της επιχείρησής του.

Ο ρόλος του, από κει και πέρα, περιορίστηκε σε αυτόν του χρηματοδότη του Per Engdahl, προσωπικού του φίλου και ηγέτη του ναζιστικού κόμματος της Σουηδίας. Ντοκιμαντέρ της σουηδικής τηλεόρασης προσφέρει ανατριχιαστικά στοιχεία για τη δράση της συγκεκριμένης πολυεθνικής. Όπως μερικά από τα παρακάτω..

Το ΙΚΕΑ για να τροφοδοτήσει τα 150 καταστήματά του, σε 22 χώρες και να καταφέρει να έχει κέρδη μέχρι και 10.4 δις ευρώ, το 2001, εκμεταλλεύεται τη φτηνή εργασία παιδιών στην Ινδία, το Πακιστάν, το Βιετνάμ και την Ινδονησία. Πιο συγκεκριμένα, το ΙΚΕΑ συνεργάζεται με προμηθευτές σε όλο το κόσμο, που διαθέτουν στις προαναφερθείσες χώρες μικρά εργοστάσια, στα οποία δουλεύουν ακόμα και 14 ώρες τη μέρα, 7 μέρες την εβδομάδα παιδιά ηλικίας 6 έως 8 χρόνων. Τα παιδιά αυτά, που κατασκευάζουν τα πάμφθηνα χαλιά του ΙΚΕΑ, αποτελούν ουσιαστικά σκλάβους των προμηθευτών, καθώς έχουν δοθεί σε αυτούς ως ενέχυρο για δάνεια που ζητούν οι οικογένειές τους. Τα παιδιά δεν επιστρέφονται, αν δεν αποπληρωθούν τα δάνεια αυτά, ύψους 35 δολαρίων, με τους τόκους (!).

Σε περίπτωση που δεν συμμορφώνονται ή δεν είναι όσο παραγωγικά πρέπει, τα παιδιά κακοποιούνται και βασανίζονται (καίγονται με τσιγάρα, κρεμιούνται ανάποδα από δέντρα). Επιπλέον πληροφορίες αντλήθηκαν από το διαδίκτυο. Σύμφωνα με αυτές το ΙΚΕΑ χρησιμοποιεί φτηνή καταναγκαστική εργασία πολιτικών κρατουμένων. Στη Μπούρμα της Ινδίας χρησιμοποιούνται από προμηθευτές του ΙΚΕΑ οι πολιτικοί κρατούμενοι της επαρχίας αυτής, όσοι δηλαδή αντιστέκονται στην ανελέητη εκμετάλλευση, στα σχέδια ντόπιων αφεντικών, καθώς και στα προγράμματα του ΔΝΤ και της ΠΤ.

Πέρα όμως από τους φυλακισμένους εργάτες, το ΙΚΕΑ διατηρεί εργοστάσια στη Βουλγαρία, τη Ρωσία, τη Ταϊλάνδη και άλλες φτωχές χώρες, ώστε με τα ψίχουλα που δίνει στους εργάτες του, να εκτοξεύει τα κέρδη του, πουλώντας βέβαια φτηνά για τους βολεμένους καταναλωτές του δυτικού κόσμου αλλά με τεράστιο περιθώριο κέρδους για το ίδιο. Μια άλλη ειδικότητα του IKEA είναι να κατασκευάζει την εικόνα μιας ευαίσθητης κοινωνικά και οικολογικά επιχείρησης. Έτσι, ενώ μπορεί να κάνει όλα τα παραπάνω, χρηματοδοτεί μαζί με την UNICEF προγράμματα ενάντια ..στην παιδική εργασία (!!!).

Η υποκρισία και το ψέμα στο μεγαλείο της. Με διαμεσολαβητή τη UNICEF, σπόνσορα το ΙΚΕΑ και στόχο την εξιλέωση των συνειδήσεών μας. Όσα αναφέρθηκαν, με ελάχιστες ίσως διαφοροποιήσεις, χαρακτηρίζουν τη δράση κάθε πολυεθνικής και απλά επαναλαμβάνουν κάποιες από τις συνήθεις τακτικές τους.

Το παράδειγμα του ΙΚΕΑ είναι ενδεικτικό και το όνομα της εταιρίας θα μπορούσε να υποκατασταθεί από αμέτρητα άλλα γνώριμα ονόματα (Benetton, Zara ..), κρίκους στην αλυσίδα του συστήματος εκμετάλλευσης. Ενός συστήματος που υπάρχει όσο το συντηρεί η παθητική συνενοχή και για το οποίο η μόνη λύση είναι η ανατροπή.


Πηγή: Y-Magazine
Έγιναν κάποιες απαραίτητες διορθώσεις και προσθήκες.

9 σχόλια:

iremi.dynami είπε...

Νομίζω ότι αυτό είναι υπεραπλούστευση. Η σχέση του ναζισμού με τον καπιταλισμό δεν αποδεικνύεται επαρκώς, και η ιδεολογική ή άλλη τοποθέτηση κάποιου δεν αναιρεί το γεγονός ότι και πολλοί άλλοι με τελείως διαφορετική τοποθέτηση έχουν ακριβώς την ίδια "διαχειριστική" τακτική.

Greek Rider είπε...

Οι εταιρείες έχουν βρώμικο παρελθόν και ανήθικο μέλλον. Σκοπός τους όπως λέει ο Φρίντμαν ταυτολογώντας είναι να βγάζουν κέρδος και τίποτε άλλο. Αυτό σημαίνει ότι μπορεί να σκοτώνουν κιολας, αν το επιτρέπει ο νόμος βέβαια...

Η αλήθεια είναι ότι το πρόβλημα με τις επιχειρήσεις είναι ότι ζουν περισσότερο από ένα φυσικό πρόσωπο και φτάνουν να μετατρέπονται σε τέρατα ισχύος που υποκινούν πολέμους και αλλάζουν νομοθεσίες, ρίχνουν κυβερνήσεις και γενικά κάνουν ό,τι θέλουν αν τους το επιτρέψουν οι άλλες επιχειρήσεις.

Αυτός είναι ο αληθινός μπαμπούλας και το πρόβλημα ξεκινάει από τη νομοθεσία που τις αφήνει να μεγαλώνουν άπειρα.

Naxion είπε...

Αν ψάξει κάποιος έργα και ημέραι εταιριών όπως π.χ. η IBM που επίσης συνεργάστηκε όπως λέγεται με το καθεστώς, ή γερμανικοί κολοσσοί όπως η πασίγνωστη Bosch, η Krups που από τα πυροβόλα που κατασκεύαζε προσγειώθηκε στις καφετιέρες, η AEG κι ένα κάρο άλλες, απλά θα βγάλει το συμπέρασμα ότι το χρήμα και το κέρδος, όρια και περιθώρια δεν έχει και δε γνωρίζει. Και σ' όποιο καθεστώς κι αν βρεθούν εταιρίες σαν τις παραπάνω, χαμένες δε θα βγουν. Απεναντίας...

Jimmy Kane είπε...

Ας μην ξεχνάμε και τις γαμώ-τράπεζες (κεντρική:ευρώπης,αφρική,και αμερικής-καναδά-μεξικό) που πλέον μπαίνουν στο νέο νόμισμα.
Ήταν πάντα πίσω από τους πολέμους κ τώρα τροφοδοτούν "ανθρωπιστικές" βοήθειες με τους ίδους μαλάκες πορέδρους κατά γένος.
Είτε δανείσουν για όπλα είτε για φάρμακα γι αυτές το ίδιο είναι ...
Κέρδος.
Ας ξεσηκωθούμε επιτέλους....

mahler76 είπε...

Δηλαδή καλά κάνω και δεν πάω ΙΚΕΑ.
καλημέρααα

Ατίθασος ενήλικας είπε...

Το χρήμα αγαπητέ μου
Όσο ποιο βρόμικο τόσο ποιο άφθονο
Και μην ξεχνάμε :
ο θάνατος σου η ζωή μου


Είτε μας αρέσει είτε όχι είναι έτσι και δεν αλλάζει

thamnos είπε...

Καλημέρα, τελικά δεν είναι οι flat συσκευασίες και το προσωπικό σου κουβάλημα αυτό που μειώνει το κόστος, είναι κάτι πιό σκληρό και απάνθρωπο.

iremi.dynami είπε...

Μα δεν υπάρχει ούτε ένας από όσους γκρινιάζουν για το "σκληρό πρόσωπο του καπιταλισμού" που δε θα έκανε ακριβώς τα ίδια και χειρότερα ή που δεν κάνει τα ίδια και χειρότερα στην καθημερινή του ζωή. Η μόνη διαφορά είναι η τάξη μεγέθους. Οι μουτσούνες είναι ακριβώς ίδιες. Μπάτσοι, μικροαστοί, επιχειρηματίες και πολιτικοί ένα και το αυτό, η μόνη διαφορά είναι στα μέσα που χρησιμοποιούν (και άρα και την τάξη μεγέθους). Όταν όλοι δείξουν ότι πάνε για να φάνε (λεφτά, ανθρώπους, το ίδιο κάνει), από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο, τότε δεν έχει και πολύ νόημα να γκρινιάζει κανείς για καπιταλισμούς κλπ. Εσείς τους στηρίζετε και μόνο, άρα σας αξίζουν, και άρα είναι αδιανόητο να γκρινιάζετε.

LoLa είπε...

Έτσι εξηγείται λοιπόν το γεγονός ότι δεν περισσεύει ούτε μισό πιρτσίνι μετά την συναρμολόγηση των επίπλων από το ΙΚΕΑ. Βασανίζει τους εργάτες.

Ευφυής ο τύπος.

Πολύ καλά κάνεις και μας ενημερώνεις ενδελεχώς. Η αλήθεια είναι πως δεν μπορούσα να φανταστώ τις ανατριχιαστικές λεπτομέρειες. Μα ας μην κάνουμε πως ανακαλύψαμε την Αμερική. Κανένας δεν φτιάχνει πολυεθνικές με αγαθοεργίες. Επί πτωμάτων πατάνε όλα τα μεγάλα αφεντικά αυτού του πλανήτη. Με την ανοχή μας, και με σπόνσορα το σάπιο σύστημα της Δικαιοσύνης.
Και με τις ευλογίες της Unicef βεβαίως βεβαίως.

Το blog τελείωσε. Προσοχή! Μην κάνεις εδώ κλικ.