Τυχερό

Το μόνο που τον ενδιέφερε ήταν η μουσική. Έπειτα, τα χρώματα στις λέξεις. Ήταν σίγουρα πολύ συναισθηματικός τύπος. Και δεν μας το έδειχνε. Είχε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι όπου δεν υπάρχει μελωδία τίποτα δεν μπορεί να στεριώσει.

Οι παρέες ποτέ δεν τον κέρδισαν. Πηγαινοερχόταν στα καφέ μόνος. Συντροφιά του οι ήχοι. Τον είχαν κουράσει οι ομιλίες, καιρό τώρα. Δοκίμαζε την αναπνοή του στη σιωπή. Παγωμένη ατμόσφαιρα. Οι εφημερίδες, τα περιοδικά, οι διαδρομές, οι πολιτικές του ανησυχίες όλα ερχόταν μετά. Ίσως και να μη γινόταν αλλιώς..

Όλοι οι ήχοι έχουν το δικό τους συναίσθημα. Το ήξερε από τότε που πρωτοπάτησε το πόδι του στο μικρό ωδείο της γειτονιάς του. Αποφάσισε να γυρίσει τον κόσμο αναζητώντας αυτά τα συναισθήματα. Αναζητώντας μελωδίες. Δεν έκανε ποτέ το όνειρό του πραγματικότητα.

Ο Μανουέλ είναι εκ γεννετής τυφλός. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Βολιβία. Σήμερα ζει στο Περού. Έχασε την ακοή του στα εικοσιοκτώ. Μια απρόβλεπτη έκρηξη στη δουλειά, του προκάλεσε ολική κώφωση, αφού πρώτα τον καταπλάκωσαν τόνοι ζάχαρης. Παράτησε το ψάρεμα με φίλους. Σταμάτησε να λέει ιστορίες.

Το μόνο που τον ενδιέφερε ήταν η μουσική.

* Τυχερό αστέρι

[πηγή εικόνας]