Καιροί

Δεν είναι η χώρα που τον κούρασε. Του άρεσαν πάντοτε οι δύσκολοι προορισμοί. Μήτε οι άνθρωποι τον έφεραν εδώ μήτε οι τόσο λάθος επιλογές του όλο αυτά τα χρόνια. Σίγουρα τώρα ξέρει ότι δεν έπρεπε να εγκαταλείψει το πολυαγαπημένο του ράντσο. Πικράθηκε όταν τον αδίκησαν στις συναλλαγές οι Ζαντόρ. Μετάνιωσε που παράτησε έτσι άδοξα τη δουλειά με τους σχιστομάτηδες. Έκλαψε όταν έχασε την Μαντλέν.

Και σίγουρα δεν είναι ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία. Είναι η μοίρα που δεν τον αγάπησε ποτέ. Είναι αυτή η υπέρτατη δύναμη που τον οδηγεί πάντα στο λάθος. Όπως όταν είχε την μεγάλη ευκαιρία με τους χαρτοφύλακες. Τόσες άλλες φορές που οδήγησε τον εαυτό του στο χείλος του γκρεμού για να δει αν μπορεί να πέσει. Δεν ήταν εκείνος που τον κράτησε - στάθηκε μόνος.

Και είναι αποφασισμένος πλέον ότι είναι έτσι. Όλα αλλάζουν - εκείνος είναι πάντα εκεί. Η Βιβλία Χώρα που πίστεψε δεν υπάρχει. Οδηγήθηκε εδώ από φωνές και ρεύματα. Δεν θα μείνει άλλο πια. Σκέφτηκε ότι ήρθε η ώρα να φύγει. Δεν θα περπατήσει άλλη φορά τον εαυτό του ως τη χαράδρα - θα περιμένει εκείνος να τον φτάσει ως εκεί. Χωρίς άλλες συγκινήσεις. Πέρα από αγκαλιές και ψεύτικα χαμόγελα.

* Poplife