Χαλαρά

Μία ζωή βαριόμουνα. Στα έξω με εσπούδασαν, πολιτική μου μάθανε. Μία ζωή βαριόμουνα. Γυναίκα μου επήρανε, πρωθυπουργό με βάλανε. Μία ζωή βαριόμουνα. Τους καναλάρχες γνώρισα και εκλογές αντίκρυζα. Μία ζωή βαριόμουνα.

Μία ζωή βαριόμουνα. Σε συγκεντρώσεις με έτρεχαν και ομιλίες διάβαζα. Μία ζωή βαριόμουνα. Όλους τους είπα ψέμματα κι εκείνοι ζητοκραύγαζαν. Μία ζωή βαριόμουνα. Κουράστηκα πια να 'μαι εδώ, αφήστε με να φύγω. Μία ζωή βαριόμουνα.

Ανάποδα

Πήγα χτες βράδυ σε ένα μέρος και είδα τον κόσμο ανάποδα. Δεν υπήρχαν πόλεμοι, ούτε καμένα δάση. Μόνο μουσική, ζωή και άπλετο φως. Φως.. παντού και πάντοτε. Η δυστυχία δεν τόλμησε ποτέ της να διαβεί από τον κόσμο ετούτο. Έμαθα το λόγο και γι'αυτό.. Υπήρχαν κάποιοι άνθρωποι πολύ καλοί που δεν άφηναν κανέναν δύστυχο στη μοίρα του. Όλους ήθελαν να τους βοηθούν. Και ήταν τόσο χαρισματικοί που πάντα τα κατάφερναν.

Πήγα χτες βράδυ σε ένα πάρκο πάρα πολύ μεγάλο. Και είχε χρώματα και μελωδίες και απέραντες καταπράσινες κοιλάδες. Κι ο κόσμος όλος χαμογελούσε. Δεν έβλεπες κανέναν κατσουφιασμένο. Δούλευαν όλοι τους μες στο πάρκο και τα περνούσαν φανταστικά. Η «πρόνοια» είχε φροντίσει και κανείς τους δεν έμενε παραπονεμένος. Για όλους αυτούς είχε μιαν αγκαλιά, για όλους είχε μια στέγη. Και γνώριζαν οι άνθρωποι από το σχολείο ότι όλα αυτά δεν τους χαρίζονται, μα τους αξίζουν.

Πήγα χτες βράδυ σε ένα μέρος και είδα τον κόσμο εντελώς διαφορετικό. Υπήρχε για όλους δωρεάν δημόσια παιδεία, συστήματα υγείας και περίθαλψης όλα στην εντέλεια και άψογη εξυπηρέτηση από τους φορείς. Οι άνθρωποι εκεί αποτελούσαν κομμάτια ενός παζλ που εκείνο με τη σειρά του τους χρειαζόταν όλους για να συμπληρωθεί. Ήταν ενεργοί πολίτες και το ζητωκραύγαζαν, περήφανοι γιατί απολάμβαναν ότι είχαν κερδίσει με κόπους και θυσίες χρόνων.

Πήγα χτες βράδυ σε ένα μέρος και είδα τον κόσμο όπως δεν τον είχα ξαναδεί. Μου έλεγαν ψέμματα και κοροϊδίες. Κι εγώ τους πίστεψα ακόμα μια φορά. Ύστερα ξύπνησα και θύμωσα με όλους. Και πρώτα απ' όλα μ' εμένα, που πήγα σε εκείνο το μέρος, που με οδήγησαν, χωρίς να βλέπω πίσω το δρόμο για να γυρίσω.

Fête

♫♫♫♫ La Fête ♫♫♫♫

Κυρίες

Χτες το βράδυ, ο υποψήφιος του ΣΥΡΙΖΑ στη Β' Αθήνας, Πάνος Λάμπρου, συμμετείχε σε εκπομπή του τηλεοπτικού σταθμού EXTRA. Οι υπεύθυνοι της εκπομπής έβγαλαν ξαφνικά ως guest star τον φύρερ της Χρυσής Αυγής Μιχαλολιάκο. Τόσο ο Λάμπρου όσο και ο εκπρόσωπος του ΚΚΕ, μη θέλοντας να γίνουν συνομιλητές των νεοναζί, αποχώρησαν από την εκπομπή διαμαρτυρόμενοι.

Βγαίνοντας απο το σταθμό, ο Λάμπρου έπεσε πάνω σε ομάδα φουσκωτών φασιστών, οι οποίοι μάλλον ήταν η συνοδεία του Φύρερ. Οι φουσκωτοί άρχισαν να τον απειλούν, οπότε ο Λάμπρου, που ήταν μόνος του, αναγκάστηκε να ξαναμπεί στο σταθμό και να ζητήσει προστασία από την αστυνομική φρουρά. Οι αστυνομικοί του απάντησαν «Μα ελάτε τώρα, δεν γίνονται αυτά» και δεν έκαναν καμία κίνηση.

Όταν μετά από κάποιαν ώρα ο Λάμπρου έφυγε τελικά από το σταθμό με αυτοκίνητο συγγενικού προσώπου του, που ήρθε επί τούτου, οι φουσκωτοί Χρυσαυγίτες τους πήραν από πίσω. Ύστερα από κάποιους ελιγμούς, τελικά το αυτοκίνητο κατάφερε και "χάθηκε".

Και να λοιπόν που έχουμε φτάσει.. Με αυτές τις κυρίες συναναστρέφονται χιλιάδες μετανάστες στο κέντρο της Αθήνας. Με αυτές τις κυρίες μιλάει για συνεργασία ο Καρατζαφέρης. Με αυτές τις κυρίες συνεργάζονται καθημερινά οι αστυνομικοί φρουροί. Και τα κανάλια τις δέχονται στα τηλεοπτικά πάνελ. Και οι εφημερίδες φιλοξενούν τις απόψεις τους σε στήλες, άρθρα, παρεμβάσεις.

Πηγή είδησης: indy.gr

Εκλογολογία

Nerves

Αγαπημένο μου μπλογκ, δεν έχω pc γ%^# αυτές τις μέρες και νομίζω πως όλα γενικά πηγαίνουν ολίγον τι περίφημα (όχι). Έβρεξε βέβαια όπως πολύ το ήθελα και είμαι ευγνώμων γι'αυτό αλλά δεν μπορώ να πω ότι και τα υπόλοιπα εκείνα όλα που σου ζήτησα πηγαίνουν κατ'ευχήν. Το αντίθετο μάλιστα μπορώ να υποστηρίξω και αδυνατώ να χωνέψω πως άφησες εσύ να συμβεί αυτό. Την επόμενη φορά θέλω να προσπαθήσεις περισσότερο.

Και μια που σε βρίσκω εύκαιρο, θα σου πω μερικά ακόμα πράγματα που δεν μπορώ να χωνέψω με τίποτα και θα έπρεπε να ξέρεις. Κατ'αρχάς αυτούς που δεν χαμηλώνουν το ράδιο του αυτοκινήτου προτού πατήσουν το κουμπάκι που γράφει επάνω off. Μπαίνεις μετά εσύ, βάζεις μπρος και ξεκουφαίνεσαι. Τους άλλους τους ανυπόφορους, υστερικούς, ψυχάκηδες που τη βρίσκουν με το καθημερινό ξύρισμα. Είναι και εντελώς παλαβοί μερικοί που ξυρίζονται κόντρα σαν φαντάροι. Επίσης, τα χωνάκια του παγωτού που έχουνε κλείσει τριετία στο ράφι και λιώνουν από κάτω αν δεν φας το παγωτό γρήγορα. Και μετά γίνεσαι χάλια, μες στα ζουμιά και τις λέρες και πρέπει να πας σπίτι να αλλάξεις μπλούζα.

Τέλος πάντων, άστα τώρα αυτά. Ήθελα να σου πω περισσότερα..
Τα λέμε άλλη φορά από κοντά. Πρέπει να φύγω τώρα γ*%^, bye.

* Seven

Συστάσεις

Καταστροφή

Throw those curtains wide..
One day like this a year would see me right!
elbow