Nerves

Αγαπημένο μου μπλογκ, δεν έχω pc γ%^# αυτές τις μέρες και νομίζω πως όλα γενικά πηγαίνουν ολίγον τι περίφημα (όχι). Έβρεξε βέβαια όπως πολύ το ήθελα και είμαι ευγνώμων γι'αυτό αλλά δεν μπορώ να πω ότι και τα υπόλοιπα εκείνα όλα που σου ζήτησα πηγαίνουν κατ'ευχήν. Το αντίθετο μάλιστα μπορώ να υποστηρίξω και αδυνατώ να χωνέψω πως άφησες εσύ να συμβεί αυτό. Την επόμενη φορά θέλω να προσπαθήσεις περισσότερο.

Και μια που σε βρίσκω εύκαιρο, θα σου πω μερικά ακόμα πράγματα που δεν μπορώ να χωνέψω με τίποτα και θα έπρεπε να ξέρεις. Κατ'αρχάς αυτούς που δεν χαμηλώνουν το ράδιο του αυτοκινήτου προτού πατήσουν το κουμπάκι που γράφει επάνω off. Μπαίνεις μετά εσύ, βάζεις μπρος και ξεκουφαίνεσαι. Τους άλλους τους ανυπόφορους, υστερικούς, ψυχάκηδες που τη βρίσκουν με το καθημερινό ξύρισμα. Είναι και εντελώς παλαβοί μερικοί που ξυρίζονται κόντρα σαν φαντάροι. Επίσης, τα χωνάκια του παγωτού που έχουνε κλείσει τριετία στο ράφι και λιώνουν από κάτω αν δεν φας το παγωτό γρήγορα. Και μετά γίνεσαι χάλια, μες στα ζουμιά και τις λέρες και πρέπει να πας σπίτι να αλλάξεις μπλούζα.

Τέλος πάντων, άστα τώρα αυτά. Ήθελα να σου πω περισσότερα..
Τα λέμε άλλη φορά από κοντά. Πρέπει να φύγω τώρα γ*%^, bye.

* Seven