Χαρμολύπη

Μας διοικούν άχρηστοι και συγχρόνως επικίνδυνοι πολιτικοί. Ως προς αυτό δεν αμφιβάλει πλέον κανείς. Σας παρουσιάζω λοιπόν.. την ελληνική Ακροδεξιά. Το κράτος δικαίου. Την σεμνότητα και την ταπεινότητα. Μια Ακροδεξία, η οποία παρέα με τα καθεστωτικά ΜΜΕ, καλλιεργεί, μέρα με τη μέρα, στους πολίτες, το φόβο. Με αργά και σταθερά βήματα προσπαθεί να τρομοκρατήσει όλους τους Έλληνες που αυτοκατατάσσονται στους «νοικοκυραίους» της ελληνικής κοινωνίας.

Και το κάνει συστηματικά. Για να πετύχει το στόχο της, σπιλώνει τον αγώνα και τη διαμαρτυρία χιλιάδων παιδιών, δεκάδων χιλιάδων νέων ανθρώπων που διαμαρτύρονται για το πιο πρόσφατο έγκλημα των δυνάμεων καταστολής. Οι Αγωνιζόμενοι και οι Επαναστάτες αποτελούσαν πάντοτε τα μαύρα πρόβατα των κοπαδιών τους. Γιατί δεν ακολουθούσαν, γιατί δε φοβόταν.

Η ιστορία αυτού του τόπου γράφτηκε με αίμα και αγώνα. Το αίμα των ανθρώπων που κάποτε τους αποκαλούσαν ληστές. Τον αγώνα κάποιων που καταδικάστηκαν και φυλακίστηκαν αργότερα ως συμμορίτες.

Είναι το ίδιο πάντα κράτος. Εκείνο που σιωπά στις κρατικές δολοφονίες, αποπέμπει αντιεξουσιαστές και καταδικάζει αντιστασιακούς. Ένα κράτος το οποίο στέκεται πάντοτε στο πλευρό του εκάστοτε «εχθρού του έθνους». Μα, για ποιό έθνος νοιάστηκε ποτέ κανείς τους; Όλοι εκείνοι που πιστεύουν ακόμα σε δικτατορίες, μιλάνε για πατριωτισμό και εθνικισμό. Ξεχνούν βεβαίως το γεγονός ότι σε δύσκολες περιόδους για τη χώρα (κατοχή, εμφύλιος, πραξικόπημα στην Κύπρο) οι πρώτοι που την εγκατέλειψαν ήταν αυτοί που οι ίδιοι υποστηρίζουν.

Όλοι και όλα κάνουν τον κύκλο τους. Ένας ανιστόρητος λαός που ξεχνά κάθε μέρα, όλο και περισσότερο το παρελθόν του. Δείχνει πίστη σε ακροδεξιούς "καθοδηγητές", οι οποίοι μέσα από παραποιημένα στοιχεία και διαστρεβλωμένες αφηγήσεις προσπαθούν να κερδίσουν τη συμπάθεια. Λαϊκιστές πολιτικοί που ζητούν αργότερα την ψήφο του. Ο λαός που ξεχνά την ατιμωρησία στις δολοφονίες Καλτεζά και Τεμπονέρα. Ο λαός που αφήνει στην άκρη τα τόσα άλλα θύματα της αστυνομοκρατίας και συγχωρεί. Ο λαός που δε μαθαίνει από τα λάθη του.

Το μεγάλο πλιάτσικο είναι εδώ. Ο Βουλγαράκης, ο Ρουσόπουλος, ο Τσιτουρίδης, ο Μαγγίνας, οι Κουμπάροι, ο Εφραίμ. Οι τραπεζίτες, οι δημοσιογράφοι, οι μεγαλοκαρχαρίες, οι εργολαβίες, οι υποκλοπές, η διακίνηση μαύρου χρήματος. Έχει στηθεί εδώ και χρόνια Το μεγάλο κόλπο, στις πλάτες του λαού και αυτός κοιμάται. Ύστερα, ξυπνάει το πρωί για να δουλέψει, πηγαίνει το απόγευμα, να τους τα ακουμπήσει και το βράδυ γυρίζει, να ξανακοιμηθεί.

Στα κανάλια μιλάνε μόνο για βαλλιστικές και κουκουλοφόρους. Για ποιούς κουκουλοφόρους μιλάτε; Εκείνους που κατεβάζετε από τις κλούβες σας ή τους άλλους που βγαίνουν από τα Υπουργεία και τα Δημοσιογραφικά βαν; Για εκείνους που κατέστρεψαν όλη την Αθήνα και εσείς ήσασταν απώντες ή εκείνους που συλλαμβάνονται μπροστά στις κάμερες και την επόμενη στιγμή δρουν στον παράλληλο δρόμο, ανενόχλητοι; Μήπως αναφέρεστε στους χρυσαυγίτες φίλους σας ή σε γόνους μεγαλοεπιχειρηματιων και πολιτικών, που παραμένουν γνωστοί-άγνωστοι;

Εγώ αυτούς τους κουκουλοφόρους γνωρίζω. Ούτε τους «νεαρούς», ούτε τους «αναρχικούς» που μας τσαμπουνάτε όλη μέρα, μέσα από τα ανάκτορά σας, κύριοι Πρετεντέρηδες, Ευαγγελάτοι και Αυτιάδες. Και εσείς τους ίδιους με εμένα φυσικά ξέρετε, δεν υποτιμώ τη νοημοσύνη σας.. Απλά αναρωτιέμαι για πόσο ακόμα μπορείτε να κρατήσετε στην αφάνεια το δημοσιογραφικό σας απόρρητο. Πόσες ζαρτινίερες θα σηκωθούν στον αέρα και θα προσγειωθούν στα κεφάλια μας, πόσες σφαίρες θα εξωστρακιστούν στα μπαλκόνια, για να καταλήξουν στα στήθη μικρών παιδιών και πόσοι καταστηματάρχες θα χάσουν τις περιουσίες τους από ομάδες που παριστάνουν τους αντιεξουσιαστές.

Δόξα τα λεφτά, έχουμε Θεό!