Ανάσα

ειπα στα δεντρα πως θαρθει ο χρονος
και σε ολα τα χορτα
πως θαρθει η βροχη
γεμισα πετρες τα αδεια μου χερια
η ελπιδα να γινει μια αχτιδα στη γη
εκει μου ειπε θα εισαι ασφαλης
και χαθηκε τρεχοντας στη καταστροφη
οι υπολογιστες ειχαν σβησει κοιμουνταν βαθια
κι ολα εξω απ το χρονο χτυπουσαν αργα
εκεινη τη νυχτα ηρθε μπροστα μου
μπηκα στο στομα του, μαυρο κενο
εκει κοιμηθηκα σαν μυγα στα πευκα
τοτε που επεφτε ο ουρανος
κι ετσι αργοσυρτος μεσα στο κοσμο
δεν γυρισα σπιτι γιατι ημουν νεκρος


ειδα εναν ανθρωπο μεσα στη νυχτα
να τρεχει μ ενα οπλο μεσ τη βροχη
και μεσα στη νυχτα καμμια απαντηση
απο κανεναν να εχει δωθει
και η μονη ερωτηση να γινεται διαθλαση
κι ολα τα ματια να στρεφονται εκει
εκεινο το βραδυ ειδα ολα τα αστερια
οπως ο Νικολα Τεσλα την αστραπη
αφησε πισω του τον ελαιωνα ακουω τωρα την μηχανη
κι αυτη η σιωπη , απογευμα των μυρων
θα με τυλιξει σε μια γιορτη


κ.βητα-η νυχτα
picture: harisss
click στην εικόνα