Θετικοί σε δείγμα αντιντόπινγκ κοντρόλ 11 Έλληνες αθλητές. Τα 3/4 της ελληνικής εθνικής ομάδας άρσης βαρών ντοπαρισμένη. Η είδηση ποιά είναι; Ότι είναι ντοπαρισμένοι οι αθλητές ή ότι τους "πιάσανε";
Μιλάμε για αθλητές που μετέχουν σε ολυμπιακούς αγώνες, παγκόσμια πρωταθλήματα, καθώς και τόσα άλλα meetings κάθε χρόνο (πανευρωπαικό, μεσογειακό, βαλκανικό), όπως επίσης και σειρές αγώνων grand prix παγκοσμίως. Και μάλιστα δε μετέχουν απλώς, αλλά κυνηγάνε μετάλλια, ρεκόρ, διακρίσεις σε κάθε μία από τις διοργανώσεις αυτές. Οφείλουμε, λοιπόν, να τους διαχωρίσμουμε από τους απλούς αθλητές. Εδώ μιλάμε για πρωταθλητισμό. Άλλο καθαρός αθλητισμός και άλλο πρωταθλητισμός.
Χωρίς ντόπες στον πρωταθλητισμό, δε θα βλέπαμε δύο φορές το χρόνο παγκόσμια ρεκόρ σε ολυμπιακά αθλήματα. Δε θα υπήρχε το γρήγορο και σκληρό μπάσκετ ούτε ποδόσφαιρο που βλέπουμε στις μέρες μας (δε μιλάω δε, για το θέαμα). Δε θα υπήρχαν οι υπεραθλητές του πένταθλου, της κολύμβησης, της άρσης βαρών και τόσων άλλων "σκληρών", πλέον, αθλημάτων για τους πολλούς. Έτσι, δε θα υπήρχε και το ίδιο ενδιαφέρον για τον "αθλητισμό".
Με απλή συνεπαγωγή, δε θα υπήρχαν διαφημίσεις. Αυτό τι σημαίνει; Δε θα βλέπαμε υπεραθλητές, δε θα πουλούσαν οι ομάδες φανέλες, δε θα πήγαινε ο κόσμος στο γήπεδο, δε θα κάλυπτε η τηλεόραση τόσους αγώνες, δε θα υπήρχαν ακαδημίες, πρωτοκλασάτοι προπονητές και αθλίατροι δε θα ασχολούνταν πλέον με το χώρο και τόσα άλλα που μπορεί ο κοινός νους να σκεφτεί. Όλα στο βωμό του χρήματος.
Ας μη μιλάμε λοιπόν για καθαρό στίβο και καθαρούς Ολυμπιακούς αγώνες, όταν τους συνδυάζουμε πλέον μόνο με τα ρεκόρ, τα μετάλλια, τις σπουδαίες επιδόσεις. Ο ένας μετά τον άλλον οι αθλητές αποκαλύπτονται ντοπαρισμένοι και χάνουν
τα μετάλλιά τους. Όμως ο δρόμος προς τη δόξα εκτός από μακρύς και δύσκολος, είναι και μονόδρομος. Φορτώνουμε στους αθλητές την εθνική επιτυχία και υπερηφάνια, θέλουν κι αυτοί λίγη απ' τη δόξα των δαφνοστεφανωμένων και να που καταλήγουν..
* Olympic doping's list of shame *
Και βέβαια, ας μη μιλάμε για καθαρό ποδόσφαιρο, όταν στο πίσω μέρος του μυαλού μας σκεφτόμαστε τα τακουνάκια του Ronaldinho, τις ντρίμπλες και την ταχύτητα του Christiano Ronaldo, τη γρήγορη ανάρρωση και επανένταξη στην ομάδα του, του άλλου Ronaldo (του οποίου τα πόδια δεν αντέχουν σκληρές προπονήσεις και σκληρά μαρκαρίσματα, υπό φυσιολογικές συνθήκες) και όλων αυτών των "αστέρων" που σβήνουν ο ένας μετά τον άλλον χρόνο με το χρόνο. Υπεραθλητές τετραετίας.
Μιλάμε για αθλητές που μετέχουν σε ολυμπιακούς αγώνες, παγκόσμια πρωταθλήματα, καθώς και τόσα άλλα meetings κάθε χρόνο (πανευρωπαικό, μεσογειακό, βαλκανικό), όπως επίσης και σειρές αγώνων grand prix παγκοσμίως. Και μάλιστα δε μετέχουν απλώς, αλλά κυνηγάνε μετάλλια, ρεκόρ, διακρίσεις σε κάθε μία από τις διοργανώσεις αυτές. Οφείλουμε, λοιπόν, να τους διαχωρίσμουμε από τους απλούς αθλητές. Εδώ μιλάμε για πρωταθλητισμό. Άλλο καθαρός αθλητισμός και άλλο πρωταθλητισμός.
Χωρίς ντόπες στον πρωταθλητισμό, δε θα βλέπαμε δύο φορές το χρόνο παγκόσμια ρεκόρ σε ολυμπιακά αθλήματα. Δε θα υπήρχε το γρήγορο και σκληρό μπάσκετ ούτε ποδόσφαιρο που βλέπουμε στις μέρες μας (δε μιλάω δε, για το θέαμα). Δε θα υπήρχαν οι υπεραθλητές του πένταθλου, της κολύμβησης, της άρσης βαρών και τόσων άλλων "σκληρών", πλέον, αθλημάτων για τους πολλούς. Έτσι, δε θα υπήρχε και το ίδιο ενδιαφέρον για τον "αθλητισμό".Με απλή συνεπαγωγή, δε θα υπήρχαν διαφημίσεις. Αυτό τι σημαίνει; Δε θα βλέπαμε υπεραθλητές, δε θα πουλούσαν οι ομάδες φανέλες, δε θα πήγαινε ο κόσμος στο γήπεδο, δε θα κάλυπτε η τηλεόραση τόσους αγώνες, δε θα υπήρχαν ακαδημίες, πρωτοκλασάτοι προπονητές και αθλίατροι δε θα ασχολούνταν πλέον με το χώρο και τόσα άλλα που μπορεί ο κοινός νους να σκεφτεί. Όλα στο βωμό του χρήματος.
Ας μη μιλάμε λοιπόν για καθαρό στίβο και καθαρούς Ολυμπιακούς αγώνες, όταν τους συνδυάζουμε πλέον μόνο με τα ρεκόρ, τα μετάλλια, τις σπουδαίες επιδόσεις. Ο ένας μετά τον άλλον οι αθλητές αποκαλύπτονται ντοπαρισμένοι και χάνουν
τα μετάλλιά τους. Όμως ο δρόμος προς τη δόξα εκτός από μακρύς και δύσκολος, είναι και μονόδρομος. Φορτώνουμε στους αθλητές την εθνική επιτυχία και υπερηφάνια, θέλουν κι αυτοί λίγη απ' τη δόξα των δαφνοστεφανωμένων και να που καταλήγουν.. * Olympic doping's list of shame *
Και βέβαια, ας μη μιλάμε για καθαρό ποδόσφαιρο, όταν στο πίσω μέρος του μυαλού μας σκεφτόμαστε τα τακουνάκια του Ronaldinho, τις ντρίμπλες και την ταχύτητα του Christiano Ronaldo, τη γρήγορη ανάρρωση και επανένταξη στην ομάδα του, του άλλου Ronaldo (του οποίου τα πόδια δεν αντέχουν σκληρές προπονήσεις και σκληρά μαρκαρίσματα, υπό φυσιολογικές συνθήκες) και όλων αυτών των "αστέρων" που σβήνουν ο ένας μετά τον άλλον χρόνο με το χρόνο. Υπεραθλητές τετραετίας.
Αθλητισμός Vs Πρωταθλητισμός
Ο καθαρός αθλητής ίσως ποτέ να μη φτάσει τα ρεκόρ του Πρωταθλητή, ποτέ να μην παίξει τόσο εντυπωσιακά, ποτέ να μη νιώσει ότι χαρίζει αυτήν την πρόσκαιρη υπερηφάνια στους γύρω του. Ο καθαρός αθλήτης όμως είναι αυτός που στην ουσία ακολουθεί το παράδειγμα των αρχαίων Ελλήνων όταν έλεγαν Νους υγιής, εν σώματι υγιεί. Είναι αυτός που κάνει ουσιαστικά περήφανους τους γύρω του. Είναι αυτός που θα μπορεί να προπονεί το σώμα του και να αθλείται, μέχρις ότου θελήσει να σταματήσει εκείνος και όχι όποτε θα τον αφήσουν στα μισά τα αναβολικά. 
1 σχόλιο:
Πόσο δίκιο έχεις... δυστυχώς.
Ένας γυμναστής δημοτικού σχολείου
Δημοσίευση σχολίου