Undo

Αυτοί εδώ είναι οι Μίκρο. Και ναι! Κυκλοφόρησαν καινούριο άλμπουμ πριν λίγες μέρες! Είναι διπλό και να δεις πως το ονόμασαν.. Download/Upload. Άντε, ψάξτο με τέτοιο τίτλο στο google! Μάλλον άσε, προτείνω να μην κάνεις τον κόπο.. Κάνε δύο κλικ εδώ πιο κάτω για να πάρεις μια γεύση πριν το αγοράσεις.

«Όσο τα όνειρά μας έχουμε δε θα κρυβόμαστε - δε θα τρέχουμε. Κι όσο τα πόδια μας αντέχουνε θα συνεχίζουμε να χορεύουμε!»

paradise | πόσο ακόμα

Planestupid

Your flight has an impact..


Brief: We wanted to confront people with the impact that short-haul flights have on the climate. We used Polar Bears because they're a well understood symbol of the effect that climate change is having on the natural world. planestupid.com

Κράνη

Ο 23χρονος φοιτητής από τη Θεσσαλονίκη κατέβηκε στο δρόμο με τις πιτζάμες για να πετάξει τα σκουπίδια του σπιτιού του. Μόλις βγήκε από την είσοδο της πολυκατοικίας βρέθηκε στη μέση ενός ανθρωποκυνηγητού. Συνελήφθη λίγο αργότερα -ύστερα από καταδίωξη- κατηγορούμενος για κατοχή εκρηκτικών υλών.

Ισχυρίστηκε από την πρώτη στιγμή ότι οι αστυνομικοί που τον συνέλλαβαν του φόρτωσαν το σακίδιο, που φαίνεται αριστερά στην φωτογραφία και το οποίο περιείχε βόμβες μολότοφ, για να τον ενοχοποιήσουν. Κάποιοι γέλασαν, πολλοί τον ειρωνεύτηκαν, οι περισσότεροι δεν πίστεψαν ότι μπορεί να δικαιωθεί.

Οι εφημερίδες, οι αναλυτές και τα δελτία ειδήσεων δεν ανέδειξαν το γεγονός - θεωρώντας ψεύτικα τα επιχειρήματα του φοιτητή. Εν τέλει φαίνεται ότι δικαιώθηκε -αφέθηκε ελεύθερος- αφού προσκομίστηκε ερασιτεχνικό βίντεο που αποδείκνυε τα όσα ισχυρίστηκε εξ'αρχής. Βάλατε κάμερες παντού - εμείς έχουμε περισσότερες.

Γυμνό

Δεν βρίσκω λέξεις.. Νομίζω όμως πως δεν χρειάζονται πολλά λόγια. Κάθε φωτογραφία και μία ιστορία. Το Tokyo Undressed είναι ένα πάρα πολύ καλό φωτογραφικό blog το οποίο ανήκει στον όχι και τόσο διάσημο (από όσο γνωρίζω) Rikki Kasso.



Ο Rikki Kasso είναι ένας αμερικανός φωτογράφος που ζει μόνιμα στην Ιαπωνία. Τελευταίες μέρες είναι που τον ανακάλυψα. Έχω χαθεί με τις ώρες μέσα στα blogs του. Και νομίζω πως άξιζε τον κόπο. Ρίξτε μια ματιά - σας προτείνω ανεπιφύλακτα να τα ψαχουλέψετε αρκετά όσο θα λείπω..



Κατεβάστε επίσης την κομματάρα The blue eye ear του πολυαγαπημένου Paris Zax. Τα ξαναλέμε..

Again

more: myspace.com/plumerai
and more: plumerai.com

Ένωση

τώρα που όλα και όλοι γυρίζουν και μέσα στους δρόμους γυρίζεις τυφλός
αργά αν δεν είναι μήπως αλλάξει ο κόσμος αυτός - κ.βήτα αύρα

Διάρρηξη

Τελευταία φορά που τον είδα δεν είχε τίποτα να μου πει. Σκυθρωπός όπως την πρώτη φορά που τον είδα στο Μόναχο. Πέρασαν μήνες. Δεν θυμάμαι ποτέ να τον ξαναείδα έτσι. Γιατί ο Ντέιβιντ φαίνεται ότι τα φύλαγε όλα για αυτήν την κωλομέρα. Και ήθελε να τα μοιραστεί μαζί μου. Κοίταξε μέσα μου βαθειά, δεν είχα τίποτα που μπορούσε να τον βοηθήσει.

Με τράβηξε άγαρμπα από το χέρι και σχεδόν με έσυρε ως το παγκάκι. Το πάρκο άδειο από παιδιά. Κάτι παππούδες μόνο που απολάμβαναν αυτό το υπέροχο απόγευμα κοιτώντας όλοι μαζί τον ορίζοντα πέρα στο βάθος. Έριξε λίγη βροχή νωρίτερα και οι μυρωδιές σχεδόν σε νανούριζαν. Ο θόρυβος από τις σκουριασμένες κούνιες έδινε τη δική του χροιά στο μαγικό αυτό τοπίο που έστησε ο Ντέιβιντ για μένα. [..]

Η μόνιμή του απασχόληση ήταν οι μετοχές. Οι περισσότεροι τον ήξεραν ως εισοδηματία ενώ άλλοι έλεγαν με βεβαιότητα ότι ήταν ένας από τους πλέον επιτυχημένους επιχειρηματίες στη Γερμανία. Όλοι στα λεγόμενά τους είχαν μία πολύ μικρή δόση αλήθειας χωρίς καν να το ξέρουν. Ο Ντέιβιντ «έπαιζε» με το χρηματιστήριο και ιδιαίτερα με τα θύματα αυτού.

Το κόλπο ήταν μεγάλο και λειτουργούσε άψογα. Μια μικρή ομάδα ατόμων (αρνούνταν τον όρο συμμορία) οι οποίοι άλλαζαν ονόματα και θέσεις κάθε φορά διοχέτευε πληροφορίες σε κύκλους κοσμικών στη Γερμανία ότι υπάρχει ένας επιχειρηματίας ονόματι Ντέιβιντ Γουίνερ, με ελληνική καταγωγή, ο οποίος είναι πίσω σχεδόν από όλες τις κομπίνες σε ευρωπαϊκά χρηματιστήρια που λαμβάνουν χώρα την τελευταία δεκαετία.

Οι κινήσεις ήταν πολύ προσεκτικές και το θύμα έπεφτε πάντοτε στην παγίδα μόνο του. Με συνοπτικές διαδικασίες τριών ή τεσσάρων ημερών η ομάδα υφάρπαζε από τον λογαριασμό του εκατό με διακόσιες χιλιάδες ευρώ και μετά γινόταν καπνός. Όταν τον ρώτησα γιατί μόνο τόσα ενώ είχαν μπροστά τους τραπεζικούς λογαριασμούς εκατομμυρίων μου χαμογέλασε. «Δεν γίνεται έτσι η δουλειά! Θα δεις..».

Και όλο αυτό κυλούσε τέλεια. «Όλοι θέλουν να κλέψουν το σύστημα. Εγώ απλά τους αφήνω να πιστεύουν ότι μέσω εμού θα τα καταφέρουν.» Φυσικά ούτε κομπίνες έστηνε ο Ντέιβιντ στα χρηματιστήρια, ούτε είχε τις γνώσεις για κάτι τέτοιο. Είχε όμως τα κότσια να παίρνει αυτόν το ρόλο απέναντι στα θύματά του. Μέχρι που πήρε τη μεγάλη απόφαση. Να σπάσει το σύστημα. Να κλέψει το ίδιο το χρηματιστήριο.

Ήτανε τότε που τον είδα σκυθρωπό πριν μερικούς μήνες. Μου είπε για το κόλπο. Ήταν πολύ πιεσμένος, καθόλου ενθουσιώδης. Του είπα ότι δεν χρειάζεται να πάει σε κάτι τόσο μεγάλο. Με κοίταξε με εκείνο το βλέμμα που έλεγε «κατανοώ ότι εσύ φοβάσαι αλλά εγώ θα το κάνω». Ανέφερε χρήματα, λογαριασμούς στον Καναδά και μετοχές που ανεβοκατέβαιναν. Μιλούσε τόσο γρήγορα, δεν κατάλαβα σχεδόν τίποτα.

Για το μόνο που ήμουν απόλυτα σίγουρος είναι ότι τα είχε όλα οργανωμένα. Τα σχέδιά του ήτανε πάντα στην εντέλεια. Τον θαύμαζα. Μέχρι και τώρα τον θαυμάζω. Ξόδεψε πάνω από ένα εκατομμύριο για να στήσει την «επιχείρηση». Χάκερς, πράκτορες, εξοπλισμοί, γνώση. «Θα πάει καλά!» χαμογέλασε αμήχανα. Τα μάτια του δεν έλαμπαν όπως πριν. Όπως τότε που έκλεβε άπληστους νεόπλουτους γερμαναράδες. [..]

Και ύστερα εδώ.. στο πάρκο. Άναψε τσιγάρο, έδωσε και σε εμένα. «Τελευταία φορά», μονολόγησε. Δεν είχε κρύο και όμως η πλάτη μου ανατρίχιασε ξαφνικά. «Άλλη φορά..», πήγε κάτι να πει. Ύστερα με κοίταξε. Πηγαινοερχόταν μπρος στο παγκάκι μανιωδώς κλωτσώντας πέτρες κι αποτσίγαρα. «Ποιός είσαι ρε; Αυτό μόνο πες μου. Ποιός είσαι;» Σάστισα. Τα είχε μαζί μου δηλαδή; Αυτό ήθελε να μου πει;

Τον κοίταξα μες στα μάτια. Εκείνος μόνο κάτω είχε το βλέμμα του και πηγαινοερχόταν. «Ακούς εκεί.. Άλλη φορά..» Δεν έλεγε να μου δώσει να καταλάβω. Τον έπιασα από το χέρι και τον τράβηξα ελαφρά προς το μέρος μου. Με κοίταξε. Κατέρρευσε πάνω στα γόνατά μου. Άρχισε να κλαίει. «Τα έχασα όλα Θωμά. Τα έχασα όλα. Έκαναν όλοι φτερά από δίπλα μου. Μόνο εσύ..» Ένιωσα τόσο ανήμπορος για μια στιγμή.

Όταν σηκώθηκε και κάθισε στο παγκάκι ήταν ένας άλλος άνθρωπος δίπλα μου. Χάθηκαν όλα τελικά. Κάποιοι ήταν πίσω του τόσα χρόνια και περίμεναν αυτό ακριβώς. Το μεγάλο κόλπο. «Πρέπει να με καταλάβεις. Ήταν αυτό και μετά τέλος.» Κούνησα το κεφάλι μου καταφατικά. Τον πρόδωσαν όλοι του οι συνεργάτες, χάθηκαν από προσώπου γης όλοι οι "νέοι μέτοχοι" της επιχείρησης. Και τώρα που; Προσπαθεί να εξαφανιστεί. Αλλά μέχρι πότε;

Μου είπε ότι θέλει να αυτοκτονήσει εδώ μπροστά μου. Ύστερα εγώ να πάρω και να θάψω το άψυχο σώμα του στην πίσω αυλή του πατρικού του. Δεν ήθελε ποτέ να τον βρουν. Τον παρακολουθούσα υπομονετικά και περίμενα να δω πότε θα σταματήσει. Πριν τελειώσει τη φράση του και ενώ κοιτούσα αποσβολωμένος, έβγαλε ένα περίστροφο από το παλτό του, σημάδεψε στο μέτωπο και τράβηξε τη σκανδάλη.

Στάθηκα ακίνητος για περισσότερη από μισή ώρα. Κοιτούσα απέναντι τους γέρους ανθρώπους. Ο μεσαίος έδειχνε προς τη θάλασσα, ο άλλος μιλούσε για τους γλάρους. Ο τρίτος με κοίταξε για μερικά δευτερόλεπτα. Τον κοίταξα κι εγώ. Ένιωσα σαν να ήξερε τι στροβιλίζει μες στο μυαλό μου εκείνη τη στιγμή. Άναψα ένα τσιγάρο. Ο φίλος μου Ντέιβιντ ξάπλωνε στις καινούριες μου μπότες ενώ εγώ ταξίδευα μακριά ως το άπειρο.

* The blue eye ear

System

Hurts

Αυτοί εδώ οι τύποι από το Μάντσεστερ μάλλον είναι η αποκάλυψη της χρονιάς. Το Wonderful life κολλάει στο μυαλό και δεν λέει να βγει από εκεί μέσα με τίποτα. Εδώ και μια βδομάδα περίπου το ακούω στο repeat όπου και αν βρίσκομαι. Μου φτιάχνει κατευθείαν τη διάθεση και νομίζω ότι το ίδιο θα κάνει και σε εσάς.

Διακρίνεις σαφείς επιρροές από Depeche Mode, Camouflage, Beloved και γενικά από όλη την βρετανική electro pop σκηνή των 80s. Ελπίζω να τους ακούσουμε στα ραδιόφωνα, να τους παίξουν οι τηλεοράσεις και κάποια στιγμή να τους δούμε live. Κυρίες και κύριοι έχω την τιμή να σας παρουσιάσω τους The Hurts..

more: myspace.com/ithurts
download: wonderful Life

Επαγγέλματα

Σύγχρονα επαγγέλματα μιας «δημοκρατικής» κοινωνίας..

Βιοτρομοκρατία

Η απειλή επιθέσεων με τη χρήση βιολογικών παραγόντων. Μπορεί να εφαρμοστεί από άτομα, ομάδες ή ακόμα και από ..κυβερνήσεις κρατών; Κάτι τέτοιο φαίνεται να υποστηρίζει η κ. Burgermeister για τον νέο ιό H1N1. Ο ιός αυτός δεν είναι απλά «περίεργος» ως προς τη δομή του, η ύπαρξή του και μόνο αποτελεί μυστήριο. Αρχικά, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας μας τον «σύστησε» ως μια νέα μορφή γρίπης που φαινόταν να προέρχεται από τους χοίρους.

Η αρχή έγινε στην Αμερική, γρήγορα όμως εξαπλώθηκε παντού. Παρατηρητές αυτού του «φαινομένου» μιλούν για ταυτόχρονα κρούσματα σε διάφορες περιοχές στον πλανήτη που όμως αρχικά αποσιωπήθηκαν. Η «γρίπη των χοίρων», όπως την αποκάλεσαν, είχε ήδη κάνει δυναμικά την εμφάνισή της προσβάλοντας μόνο ανθρώπους (και όχι ζώα) από όλες τις γωνιές της Γης.

Και κάπου εκεί αρχίζει το μυστήριο. Ο νέος ιός είναι ένα πρωτοεμφανιζόμενο μείγμα περισσοτέρων ιών. Περιέχει γονίδια εκτός από την γρίπη των χοίρων, από αυτές των ανθρώπων και των πουλερικών. Επιστήμονες και ερευνητές αποκαλύπτουν ότι ένα τέτοιο παράξενο μείγμα μπορεί να κατασκευαστεί μόνο σε εργαστήριο. Ο όρος «γρίπη των χοίρων» σταδιακά απορρίφθηκε.

Η κ. Bürgermeister είναι μία αυστριακή δημοσιογράφος, η οποία έχει καταθέσει μηνύσεις στο FBI κατά της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας, των Ηνωμένων Εθνών, πολιτικών και αξιωματούχων καθώς και κατά της εταιρίας παρασκευής εμβολίων Baxter, κατηγορώντας τους για την δημιουργία του ιού Η1Ν1, όπως και την εξάπλωσή του σε διάφορες γωνιές του κόσμου.

Η Jane Bürgermeister κάνει λόγο για «βιοτρομοκρατία». Άνεργη πλέον, μετά την κατάθεση της μήνυσης, λέει: «Η Μητέρα-Φύση δεν αναμιγνύει πτηνά, χοίρους και τρεις διαφορετικούς ιούς της γρίπης του ανθρώπου, σε έναν ιό», ενώ ταυτόχρονα υποστηρίζει πως έχει αποδείξεις ότι το εμβόλιο για τον νέο ιό πατενταρίστηκε από την Baxter το 2007, πολύ πριν γίνει γνωστός ο ίδιος ο ιός.

Φύλακας

Επαναστατική προβοκάτσια. Όταν η 17Ν στοχοποιούσε υψηλόβαθμα στελέχη μυστικών υπηρεσιών, ενώ οι σημερινοί «επαναστάτες» του κώλου απλά παίζουν το παιχνιδάκι τους, η απόσταση όλο και μεγαλώνει. Και μεγαλώνει..
Σέχτα παρακρατικών. Όταν η 17Ν χτυπούσε στόχους αμερικανοτσολιάδων και γιάπηδων ψευτοαριστερών, ενώ οι σημερινοί τρομοκράτες συνεχίζουν και χτυπούν απλούς ένστολους, η απόσταση όλο και μεγαλώνει. Και μεγαλώνει..

Οι επιθέσεις βαθμιαία δυναμώνουν. Σκιαγραφούν το προφίλ των δολοφόνων στέλνοντας προκηρύξεις. Προσπαθούν όπως μπορούν να τους διασυνδέσουν με τον Ε.Λ.Α. και τη 17Ν. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία (ύστερα πλέον και από το χθεσινό) πως ο μόνος στόχος τους είναι ένας: Να νιώσουν οι νοικοκοιραίοι ότι απειλούνται. Και ύστερα; Πάρε νόμους, νιώσε δίκες και το κυριότερο «κάτσε σπίτι!».

Τρόμπολοι υπάρχουν πάντού! Έγραφα τον Ιούνιο (Αντίποδας) ότι η συντηρητικοποίηση της σημερινής κοινωνίας δεν έχει θέση σε βιβλία ή εγχειρίδια. Δεν μπορεί να αναλυθεί και πόσο μάλλον να κατανοηθεί μέσα από δελτία ειδήσεων, εφημερίδες και εκπομπές ραδιοφώνου. Η συντηρητικοποίηση της σημερινής κοινωνίας είναι ο βασικός στόχος όλων αυτών των επιθέσεων των δήθεν τρομοκρατών οι οποίοι φυσικά ..είναι αντιεξουσιαστές!

Δεν υπάρχουν πια αμφιβολίες. Οι δολοφονικές επιθέσεις των νεότερων τρομοκρατικών οργανώσεων δεν έχουν ιδεολογικό χαρακτήρα. Αυτή είναι η πραγματική τρομοκρατία, η τρομοκρατία του κράτους. Ενός κράτους που θέλει τους πολίτες του κλεισμένους στα σπίτια τους. Χωρίς ίχνος κοινωνικών δραστηριοτήτων. Χωρίς ίχνος πολιτικών δικαιωμάτων. Χωρίς ίχνος δημοκρατικών ελευθεριών. Και η απόσταση όλο και μεγαλώνει..

Ρε δε με νοιάζει από που'ρθες σου λέω κι εμείς εδώ είμαστε περαστικοί.
Στον ουρανό ν'ανεβώ και να τα λέω, πάω στοίχημα πως θα'σαι κι εκεί.
Ρε δε με νοιάζει ποιός σ'έστειλε, τι θες.. ούτε κι αν είσαι από άλλο πλανήτη.
Εδώ χρωστάμε λύπες και χαρές σ'ένα φύλακα άγγελο αλήτη.

Dogtooth.

Focus

Έκανα μερικές ασκήσεις που δεν έπιασαν τόπο. Ο δάσκαλος γιόγκα είχε πει ότι θα με βοηθήσουν. Σηκώθηκα όρθιος νευριασμένος. Έπιασα το τρυπάνι από το τραπεζάκι και άρχισα να ανοίγω τρύπες στον τοίχο. Έκανε τόσο θόρυβο το μηχάνημα που με ανάγκασε να το πετάξω από το παράθυρο. Κοιτάχτηκα στον καθρέφτη. Έμεινα ακίνητος για τουλάχιστον μισή ώρα. Αυτό ήταν. Απογειώθηκα. Ξάπλωσα ήρεμος στο κρεβάτι και αποκοιμήθηκα. nada.surf

Mute

Ξανά και ξανά στο ίδιο έργο θεατές. Και για να έχουμε καλό ρώτημα.. Ποιός δίνει εντολή να μπαίνουν διμοιρίες σε μαγαζιά και να σηκώνουν κόσμο από τα τραπέζια; Πόσο νόμιμο είναι να προσάγουν πολίτες ενώ εκείνοι πίνουν τον καφέ ή το ποτό τους; Έχουν το δικαίωμα τα όργανα της τάξεως να μην αναγράφουν στις στολές τα διακριτικά τους; Που μπορεί να απευθυνθεί κάποιος όταν έχει δεχτεί βία κατά την σύλληψή του; Πόσες πιθανότητες έχει να δικαιωθεί και το όργανο να καταδικαστεί;

Ο συνήγορος του πολίτη σημειώνει:
«Η επίδειξη δελτίου ταυτότητας πρέπει ν’ απαλλάσσει τον ελεγχθέντα από το ενδεχόμενο προσαγωγής για πρόσθετη εξακρίβωση στοιχείων… Η προσαγωγή πολίτη που κατέχει αποδεικτικό στοιχείο της ταυτότητάς του επιτρέπεται στην περίπτωση που η συμπεριφορά του -και όχι απλώς ο τόπος, ο χρόνος ή οι περιστάσεις- κινεί υπόνοιες διάπραξης εγκλήματος…

Ενδεχόμενος υψηλός βαθμός εγκληματικότητας σε συγκεκριμένο δημόσιο χώρο επιτρέπει την πύκνωση της αστυνόμευσης αυτού και την επέμβαση εφόσον αναφύεται η παραμικρή εξατομικευμένη ένδειξη, όχι όμως και την αντιμετώπιση όλων των παρατυχόντων πολιτών ως εκ προοιμίου υπόπτων, αφού οι πολίτες δεν υποχρεούνται να συνδέουν προς ορισμένο ‘‘νόμιμο’’ σκοπό τη φυσική τους παρουσία σε δημόσιο χώρο…

Απλή υποστήριξη από τον ελεγχόμενο πολίτη της άποψης ότι για τη σωματική του έρευνα απαιτείται παρουσία εισαγγελέα -ανεξάρτητα από το γεγονός του εσφαλμένου της άποψης- δεν συνιστά ασφαλώς πράξη επίμεμπτη ή ύποπτη, όταν ο ελεγχόμενος αρκείται σε αυτό και δεν παρεμποδίζει ή δεν ασκεί βία κατά τον έλεγχο… Απλή ‘‘αρνητική’’ συμπεριφορά των ελεγχομένων, η οποία άλλωστε εξηγείται από στοιχειώδες ένστικτο αυτοσυντήρησης, δεν συνιστά άνευ ετέρου λόγο δέσμευσης.»

Καλημέρα σας!

Roach

Προχτές αποφάσισα να φτιάξω τον κήπο. Καιρό τώρα μπαίνοντας στο σπίτι τον έβλεπα να με παρακαλάει μήπως και ασχοληθώ κάποτε μαζί του. Πάρκαρα καθημερινά εκεί έξω και τα λουλούδια θαρρείς γύριζαν όλα μαζί προς το μέρος μου. Καθώς κλείδωνα το αυτοκίνητο τα πεύκα κουνούσαν όλα μαζί τα χέρια τους ενώ στο δρομάκι προς την πόρτα το καταπράσινο γρασίδι ψυθίριζε στίχους από παλιά δικά μου ποιήματα.

Ξεκίνησα από τα εύκολα. Πήρα το κλαδευτήρι στα χέρια μου και κατευθύνθηκα προς το φράχτη. Όμως κάτι αναπάντεχο συνέβη! Οι θάμνοι έστρεψαν τα κλαδιά τους προς τα κάτω. Τα δέντρα κούνησαν τα φθινοπωρινά κίτρινα φύλλα τους να πέσουν προς το μέρος μου. Οι τριανταφυλλιές πέταξαν τα αγκάθια προς τα έξω και τα σπουργίτια όρμηξαν να με φάνε. Εγώ όμως το είχα πάρει απόφαση. Έπρεπε να περιποιηθώ την πρόσοψη.

Το βράδυ μπήκα στο σπίτι κουρασμένος. Κοιμήθηκα χωρίς μεγάλη δυσκολία - απίστευτο! Στον ύπνο μου είδα ότι ο κήπος μου είχε γίνει ένας απέραντος ζωολογικός κήπος. Ονειρεύτηκα ότι τέσσερις ροζ κροκόδειλοι περπατούσαν στην είσοδο του σπιτιού, ενώ οι ζέβρες συγκατοικούσαν με τα περιστέρια πάνω στους θάμνους. Είχανε μάλιστα σπίτια και το καθένα από αυτά είχε έξω το δικό του γραμματοκιβώτιο. Φανταστικά!

Παρ' όλα αυτά ξύπνησα απαίσια χτες. Χρειάστηκα δυο κούπες μαύρου καφέ για να συνέλθω. Έκανα μπάνιο, ντύθηκα γρήγορα και ξεκίνησα. Βγαίνοντας από το σπίτι ένιωσα περήφανος για τη δουλειά που έκανα. Παρέμεινα στην είσοδο και παρατήρησα τον υπέροχο κήπο μου. Τα δέντρα, τα λουλούδια, οι θάμνοι.. όλα είχαν γίνει στα πρότυπα της γειτονιάς μου. Και χαμογέλασα για αυτό μου το κατόρθωμα.

Σταμάτησα πριν φύγω και ξανακοίταξα πίσω. Στάθηκα εκεί στο φράχτη για λίγο και προσπαθούσα να καταλάβω τι φταίει. Τίποτα δεν ήτανε όπως πριν. Καμία μελωδία, ούτε θρόισμα, ούτε μυρωδιά. Δεν γύρισε κανείς στον κήπο να με κοιτάξει, κανείς δεν απαγγέλει πια ποίηση. Κοίτα να δεις τώρα ζημιά! Έφυγα φουριόζος και σκεπτικός. Με απασχολούσε αυτό σε όλη τη διαδρομή. Σήμερα έπαθα αχρωματοψία.

ΥΓ. Τραγούδι δεν σας δίνω, αφού δε θέλετε.

Wave

beck - heroin

Συννέφιασε

Εξαρθρώθηκε κύκλωμα εμπορίας ναρκωτικών. Μονοψήφιο έλλειμμα ο στόχος του προϋπολογισμού για το 2010. Ο Βόρειος Πόλος θα μετατραπεί σε θάλασσα. Παρέμβαση του Συνήγορου του Πολίτη για το άσυλο. Συνεδρίασε η Επιτροπή για τη νέα γρίπη. Επιτακτικό το πλύσιμο των χεριών προς αποφυγή ασθενειών. Νέα επίθεση στo βιβλιοπωλείο του Άδωνι Γεωργιάδη.

Ανακοίνωση ΚΚΕ για τα επεισόδια στο κέντρο της Αθήνας. Εγκαταλείπουν τα ναυπηγεία Σκαραμαγκά οι Γερμανοί. Ανεβαίνουν οι τόνοι ενόψει συνεδρίου στη Νέα Δημοκρατία. Νέες ανατιμήσεις στα καύσιμα. Πράκτορας των Βρετανών ο Μουσολίνι. Αποκλειστικές δηλώσεις του νομάρχη Θεσσαλονίκης. Συμπληρώστε όποια «είδηση» θέλετε, όλες ίδιες μου μοιάζουν.
rocknrollqueen

Ρολόι

Όταν έσκυψε να δει κάτω από το ψυγείο ούτε που το φανταζόταν. Και πως θα μπορούσε άραγε; Έψαχνε μάταια από το πρωί να βρει εκείνο το γράμμα. Έσερνε τα πόδια του σε όλο το σπίτι ψάχνοντας και μετακινώντας έπιπλα. Από την σάλα στα υπνοδωμάτια και από το καθιστικό στο μπάνιο. Μέχρι που έφτασε και η ώρα της κουζίνας.

Το πρωί σηκώθηκε να πάει στη δουλειά και άκουσε το κουδούνι. Ο φάκελος δεν έγραφε αποστολέα. Ο καφές πάντα του αρέσει ζεστός μόλις ξυπνάει. Σήκωσε το γράμμα στο παράθυρο μήπως το φως του δώσει μερικές πληροφορίες. Υπήρχαν δύο μπορεί και τρία διπλωμένα χαρτιά. Θα το άνοιγε το μεσημέρι, μετά τη δουλειά.

Κάτω από το ψυγείο υπήρχε μια καταπακτή. Έμεινε αρκετή ώρα ακίνητος - αποσβολωμένος από την ύπαρξη μιας νέας πόρτας στο εσωτερικό της κουζίνας του. Και τι μπορεί να χρειάζεται εκεί κάτω μια καταπακτή; Και γιατί κανείς να μην τον έχει ειδοποιήσει ότι υπάρχει υπόγειο στο οίκημα; Ξάπλωσε με αυτές τις απορίες.

Το ξυπνητήρι είναι ρυθμισμένο πάντοτε την ίδια ώρα. Σήμερα τον ξύπνησε στις οχτώμιση. Καθόλου χρόνος, κρύος καφές, νεύρα. Κοίταξε τον εαυτό του στον καθρέφτη. Το ψυγείο. Έφτιαξε τον γιακά του, ίσιωσε τη γραβάτα. Το ψυγείο. Χαλάρωσε τη ζώνη του παντελονιού. Το ψυγείο. Φόρεσε το παλτό του, πήρε τα κλειδιά του αμαξιού. Έφυγε τρέχοντας.

Το ψυγείο δεν ήταν στη θέση του όταν εκείνος γύρισε από τη δουλειά. Η καταπακτή ανοιχτή και ομιλίες στο βάθος. Έκανε δύο βήματα στο διάδρομο πλησιάζοντας την κουζίνα. Φως δεν υπήρχε, πιθανόν ούτε σκαλοπάτια. Έκανε ακόμα δύο βήματα προς τα μπρος. Όχι, δεν υπήρχε σκάλα. Και που είναι το καπάκι; Μα γιατί κανείς δεν του είπε ότι υπάρχει υπόγειο;

Πρώτη φορά χάνει πράγματα από τότε που εγκαταστάθηκε στο καινούριο του σπίτι. Που βρίσκεται εκείνος ο φάκελος; Ξάπλωσε στον καναπέ και κοίταζε τις μύγες να χορεύουν στο ταβάνι. Κυριακή. Σήμερα κλείνει δύο εβδομάδες χωρίς φαγητό. Μάλλον ήρθε η στιγμή να βάλει κάτι στο στομάχι του. Έκανε κίνηση να φτάσει το τηλέφωνο.

Γυρίζοντας από τη δουλειά συνάντησε ένα φίλο. Του είπε για την καταπακτή. Εκείνος του έδωσε ένα γράμμα. Το κράτησε στα χέρια του κάπως αμήχανα. Έψαξε τον αποστολέα. Δεν βρήκε τίποτα που να μοιάζει με γραφή πάνω στο φάκελο. Μόνο κάποιες μουτζούρες που θα μπορούσες άνετα να πεις ότι σχημάτιζαν ένα ψυγείο.

Όταν μπήκε στο σπίτι άκουσε πολλές ομιλίες από την κουζίνα. Το ψυγείο ήταν στη θέση του, έσκυψε να δει τι γίνεται κάτω από αυτό. Βρήκε ένα γράμμα χωρίς αποστολέα. Άπλωσε το χέρι του για να το πιάσει όταν ξαφνικά ζαλίστηκε και σωριάστηκε στο πάτωμα. Κάτι πολύ βαρύ τον πλάκωσε στην πλάτη και μετά τίποτα.

Ξύπνησε στο κρεβάτι του με χειρουργικές γάζες στα χέρια και στα πόδια. Στο αριστερό του χέρι υπήρχε μια ζωγραφιά. Τόσο όμορφη που σίγουρα δεν την έκανε εκείνος. Δεν είχε σχεδιάσει ποτέ του και αυτό το θυμόταν στα σίγουρα. Ακινητοποιημένος ανάσκελα φώναξε μήπως υπήρχε κάποιος άλλος στο σπίτι. Εκτός από την ηχώ της φωνής του κανείς.

Το κουδούνι χτυπούσε τόσο επίμονα που στο τέλος τον ξύπνησε. Σηκώθηκε από το κρεβάτι τρέχοντας και άνοιξε την πόρτα. Πάνω στο χαλάκι στεκόταν ένα ψυγείο. Το άνοιξε και από μέσα πετάχτηκαν φάκελοι. Άπειρα γράμματα χωρίς αποστολέα με μοναδικό παραλήπτη εκείνον. Χωρίς σφραγίδες, χωρίς γραμματόσημα.

Ο φίλος του τον περίμενε εδώ και ώρα στην κουζίνα. Είχε γύρω του γράμματα και δύο κούπες ζεστό καφέ. Η δουλειά του γραφίστα δεν προέκυψε έτσι όπως την είχε στο μυαλό του αρχικά. Κοίταξε την καταπακτή, κατάπιε δυο μπορεί και τρεις γουλιές κοιτάζοντας προς το φως του παραθύρου. Οι μύγες χόρευαν χαρούμενες στο ταβάνι και εκείνος έφυγε για το γραφείο.

Loverman

Πράσινοι

Ο "έλεγχος" των μπαχαλάκηδων των Εξαρχείων με ετεροχρονισμένα αστυνομικά γιουρούσια είναι στρατηγική παλαιάς κοπής. Τα eighties είχαν τη σφραγίδα του Αρκουδέα, δηλαδή κρατηράκια στα "τραπεζάκια-έξω" της πλατείας, που άνοιγαν τα ΜΑΤ και τα ΜΕΑ, παίζοντας... ντραμς με τα γκλομπς πάνω στις λαμαρινένιες επιφάνειες για να τρομοκρατήσουν τον κόσμο.

Όμως όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν στην... Ελλάς. Κι έτσι η ΕΛΑΣ, ένστολη και με πολιτικά, μπούκαρε και χθες τα ξημερώματα στα Εξάρχεια, έβγαλε ανθρώπους από καφέ [μαρτυρία Βυτίου: Σοσιαλισμός με ολίγη βαρβαρότητα], προπηλάκισε χυδαία περαστικούς [ηχητική περιγραφή αυτόπτη μάρτυρα], και επεχείρησε να εισβάλει στο στέκι μεταναστών [indy.gr: Η πράσινη ανάπτυξη των ΜΑΤ].

Την ίδια στιγμή, όπως επισημαίνει το Ιστολόγιον, ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη, Μ. Χρυσοχοΐδης, δήλωνε στην Ελευθεροτυπία ότι «η Αστυνομία δεν θα κάνει 'γιουρούσια' και επιχειρήσεις σκούπα» και ο υφυπουργός Σ. Βούγιας στο Mega ότι «δεν πρέπει να επαναληφθούν φαινόμενα όπως άλλοτε να καίγεται η Αθήνα και άλλοτε να εφαρμόζεται καταστολή επί δικαίων και αδίκων». Καλό το χιούμορ αλλά ζητούνται σοβαρές πολιτικές και ουχί ρολίστες υπουργοί.

διάβασα και αντέγραψα από me[n]talmolecule

reality

video: CHOP CUP - more: weareom.com

Έκπληξη

Είμαστε όλοι ΠΑΣΟΚ. Στηρίζουμε όλοι Γιώργο.

Χαλαρά

Μία ζωή βαριόμουνα. Στα έξω με εσπούδασαν, πολιτική μου μάθανε. Μία ζωή βαριόμουνα. Γυναίκα μου επήρανε, πρωθυπουργό με βάλανε. Μία ζωή βαριόμουνα. Τους καναλάρχες γνώρισα και εκλογές αντίκρυζα. Μία ζωή βαριόμουνα.

Μία ζωή βαριόμουνα. Σε συγκεντρώσεις με έτρεχαν και ομιλίες διάβαζα. Μία ζωή βαριόμουνα. Όλους τους είπα ψέμματα κι εκείνοι ζητοκραύγαζαν. Μία ζωή βαριόμουνα. Κουράστηκα πια να 'μαι εδώ, αφήστε με να φύγω. Μία ζωή βαριόμουνα.

Ανάποδα

Πήγα χτες βράδυ σε ένα μέρος και είδα τον κόσμο ανάποδα. Δεν υπήρχαν πόλεμοι, ούτε καμένα δάση. Μόνο μουσική, ζωή και άπλετο φως. Φως.. παντού και πάντοτε. Η δυστυχία δεν τόλμησε ποτέ της να διαβεί από τον κόσμο ετούτο. Έμαθα το λόγο και γι'αυτό.. Υπήρχαν κάποιοι άνθρωποι πολύ καλοί που δεν άφηναν κανέναν δύστυχο στη μοίρα του. Όλους ήθελαν να τους βοηθούν. Και ήταν τόσο χαρισματικοί που πάντα τα κατάφερναν.

Πήγα χτες βράδυ σε ένα πάρκο πάρα πολύ μεγάλο. Και είχε χρώματα και μελωδίες και απέραντες καταπράσινες κοιλάδες. Κι ο κόσμος όλος χαμογελούσε. Δεν έβλεπες κανέναν κατσουφιασμένο. Δούλευαν όλοι τους μες στο πάρκο και τα περνούσαν φανταστικά. Η «πρόνοια» είχε φροντίσει και κανείς τους δεν έμενε παραπονεμένος. Για όλους αυτούς είχε μιαν αγκαλιά, για όλους είχε μια στέγη. Και γνώριζαν οι άνθρωποι από το σχολείο ότι όλα αυτά δεν τους χαρίζονται, μα τους αξίζουν.

Πήγα χτες βράδυ σε ένα μέρος και είδα τον κόσμο εντελώς διαφορετικό. Υπήρχε για όλους δωρεάν δημόσια παιδεία, συστήματα υγείας και περίθαλψης όλα στην εντέλεια και άψογη εξυπηρέτηση από τους φορείς. Οι άνθρωποι εκεί αποτελούσαν κομμάτια ενός παζλ που εκείνο με τη σειρά του τους χρειαζόταν όλους για να συμπληρωθεί. Ήταν ενεργοί πολίτες και το ζητωκραύγαζαν, περήφανοι γιατί απολάμβαναν ότι είχαν κερδίσει με κόπους και θυσίες χρόνων.

Πήγα χτες βράδυ σε ένα μέρος και είδα τον κόσμο όπως δεν τον είχα ξαναδεί. Μου έλεγαν ψέμματα και κοροϊδίες. Κι εγώ τους πίστεψα ακόμα μια φορά. Ύστερα ξύπνησα και θύμωσα με όλους. Και πρώτα απ' όλα μ' εμένα, που πήγα σε εκείνο το μέρος, που με οδήγησαν, χωρίς να βλέπω πίσω το δρόμο για να γυρίσω.

Fête

♫♫♫♫ La Fête ♫♫♫♫

Κυρίες

Χτες το βράδυ, ο υποψήφιος του ΣΥΡΙΖΑ στη Β' Αθήνας, Πάνος Λάμπρου, συμμετείχε σε εκπομπή του τηλεοπτικού σταθμού EXTRA. Οι υπεύθυνοι της εκπομπής έβγαλαν ξαφνικά ως guest star τον φύρερ της Χρυσής Αυγής Μιχαλολιάκο. Τόσο ο Λάμπρου όσο και ο εκπρόσωπος του ΚΚΕ, μη θέλοντας να γίνουν συνομιλητές των νεοναζί, αποχώρησαν από την εκπομπή διαμαρτυρόμενοι.

Βγαίνοντας απο το σταθμό, ο Λάμπρου έπεσε πάνω σε ομάδα φουσκωτών φασιστών, οι οποίοι μάλλον ήταν η συνοδεία του Φύρερ. Οι φουσκωτοί άρχισαν να τον απειλούν, οπότε ο Λάμπρου, που ήταν μόνος του, αναγκάστηκε να ξαναμπεί στο σταθμό και να ζητήσει προστασία από την αστυνομική φρουρά. Οι αστυνομικοί του απάντησαν «Μα ελάτε τώρα, δεν γίνονται αυτά» και δεν έκαναν καμία κίνηση.

Όταν μετά από κάποιαν ώρα ο Λάμπρου έφυγε τελικά από το σταθμό με αυτοκίνητο συγγενικού προσώπου του, που ήρθε επί τούτου, οι φουσκωτοί Χρυσαυγίτες τους πήραν από πίσω. Ύστερα από κάποιους ελιγμούς, τελικά το αυτοκίνητο κατάφερε και "χάθηκε".

Και να λοιπόν που έχουμε φτάσει.. Με αυτές τις κυρίες συναναστρέφονται χιλιάδες μετανάστες στο κέντρο της Αθήνας. Με αυτές τις κυρίες μιλάει για συνεργασία ο Καρατζαφέρης. Με αυτές τις κυρίες συνεργάζονται καθημερινά οι αστυνομικοί φρουροί. Και τα κανάλια τις δέχονται στα τηλεοπτικά πάνελ. Και οι εφημερίδες φιλοξενούν τις απόψεις τους σε στήλες, άρθρα, παρεμβάσεις.

Πηγή είδησης: indy.gr

Εκλογολογία

Nerves

Αγαπημένο μου μπλογκ, δεν έχω pc γ%^# αυτές τις μέρες και νομίζω πως όλα γενικά πηγαίνουν ολίγον τι περίφημα (όχι). Έβρεξε βέβαια όπως πολύ το ήθελα και είμαι ευγνώμων γι'αυτό αλλά δεν μπορώ να πω ότι και τα υπόλοιπα εκείνα όλα που σου ζήτησα πηγαίνουν κατ'ευχήν. Το αντίθετο μάλιστα μπορώ να υποστηρίξω και αδυνατώ να χωνέψω πως άφησες εσύ να συμβεί αυτό. Την επόμενη φορά θέλω να προσπαθήσεις περισσότερο.

Και μια που σε βρίσκω εύκαιρο, θα σου πω μερικά ακόμα πράγματα που δεν μπορώ να χωνέψω με τίποτα και θα έπρεπε να ξέρεις. Κατ'αρχάς αυτούς που δεν χαμηλώνουν το ράδιο του αυτοκινήτου προτού πατήσουν το κουμπάκι που γράφει επάνω off. Μπαίνεις μετά εσύ, βάζεις μπρος και ξεκουφαίνεσαι. Τους άλλους τους ανυπόφορους, υστερικούς, ψυχάκηδες που τη βρίσκουν με το καθημερινό ξύρισμα. Είναι και εντελώς παλαβοί μερικοί που ξυρίζονται κόντρα σαν φαντάροι. Επίσης, τα χωνάκια του παγωτού που έχουνε κλείσει τριετία στο ράφι και λιώνουν από κάτω αν δεν φας το παγωτό γρήγορα. Και μετά γίνεσαι χάλια, μες στα ζουμιά και τις λέρες και πρέπει να πας σπίτι να αλλάξεις μπλούζα.

Τέλος πάντων, άστα τώρα αυτά. Ήθελα να σου πω περισσότερα..
Τα λέμε άλλη φορά από κοντά. Πρέπει να φύγω τώρα γ*%^, bye.

* Seven

Συστάσεις

Καταστροφή

Throw those curtains wide..
One day like this a year would see me right!
elbow

Λίμνη

Και έκλεισες οριστικά το δρόμο προς την έξοδο. Δεν δέχτηκες πότε σου υποδείξεις. Όλες αυτές οι αντιφάσεις που προσπάθησαν να σε σκοτώσουν τώρα απλά σε ακολουθούν. Όμως θυμάσαι «τα λόγια», είχες πει, «δεν αποτελούνε από μόνα τους όραμα». Ποτέ δεν κατόρθωσαν να ξεπεράσουν όλα εκείνα που φαντάστηκες, τα όνειρα που σε συνεπήραν . Και σταμάτησες να μονολογείς στο διάδρομο, έκλεισες τις πόρτες να μην μπαίνει άλλο φως.

Ταραχές στην άλλη άκρη. Δεν ωφέλησαν όλους τα «νέα μέτρα». Κι εσύ τάχα έδειξες ότι σε ενδιαφέρει. Για μερικές στιγμές μόνο. Ύστερα έκλεισες πάλι τα μάτια και αποκοιμήθηκες πλάι στους βολεμένους και στη μίζερη καθημερινότητα. Κράτησες τις αποστάσεις σου βέβαια, πήρες μέτρα για την ταφή τους. Όμως αποκοιμήθηκες, ξέρεις και αυτό δεν αλλάζει. Σταμάτησες να κοιτάζεις αληθινά, απλά γυρίζεις το κεφάλι αδιάφορα.

Αναταράξεις ξανά παντού. Ήρθε η ώρα να σηκωθείς. Θα ξυπνήσεις και θα είναι αλλιώς. Όλα εκείνα που παράτησες, όλα εκείνα που άφησες να δουλεύουν για σένα. Σταμάτησες να βλέπεις το όραμά σου ως μία ακόμα υπερβολή και αποφάσισες ότι έφτασε επιτέλους η στιγμή να το ακολουθήσεις ως το άπειρο. Πρέπει να κάνεις τα στάχυα στην άκρη, ίσως να κόψεις και μερικά. Μετά να βουτήξεις και τα ρεύματα θα σε οδηγήσουν εκεί.

UPDATE: Shine!

Εξαγγελίες

Να κοιμηθώ!

Plane

Οι εικόνες θυμίζουν κάτι από τότε που ήσουνα παιδί;
Το μυαλό σου γυρίζει γυρίζει και δεν λέει να ησυχάσει.
Η μουσική είναι που ζαλίζει το νευρικό σου σύστημα;
Ο καθρέφτης χαμογελάει συνέχεια μαζί σου.
Και μήπως σε νοιάζει που τα πάντα περιστρέφονται διαρκώς;
Ανυπομονείς να έρθει η μέρα που θα φτάσεις.
Και τότε θα δεις. Και τότε θα ακούσεις.
Όμως, ξέρεις, τελικά..

..κάπου, κάποτε, το έχεις ξανακούσει (plain).

Αράχνες

Ποιος κυβερνάει αυτόν τον τόπο; Αυτόν τον τόπο τον κυβερνάει το παρακράτος των ΜΜΕ, οι διακινητές των σκέψεων. Ποιος είναι επικίνδυνος για την Δημοκρατία; Ο ανώνυμος που γράφει ή καταγγέλλει ή ορισμένες φορές βρίζει στις αναρτήσεις ή οι επώνυμες στήλες των ανομολόγητων επιθυμιών;

Το διαδίκτυο είναι ο καθρέφτης της κουβέντας της παρέας, των καφενείων, όλων των σκέψεων που τα κόμματα, τα ΜΜΕ, οι συνδικαλιστές των ΔΣ, δεν θέλουν να ακούγονται. Αυτό είναι που ενοχλεί, η κοινοποίηση του Άι σιχτίρ στο πλήθος.

Πολλοί θα υπερασπιστούν τη καρέκλα των μύχιων φιλοδοξιών με την καταγγελία της ανωνυμίας. Τα ανώνυμα σχολιάκια τύπου “ποιος…..” των έγκριτων ΜΜΕ, της προβολής ανύπαρκτων συναντήσεων ή του φλιταρίσματος των ειδήσεων, τι είναι; Αδέσμευτη και έγκριτη δημοσιογραφία;

Η μεγαλύτερη κατάκτηση και επανάσταση είναι το πληκτρολόγιο και επειδή τα δάχτυλα δεν ελέγχονται, ενοχλεί. Τόσο απλά.

ΥΓ. Υπάρχουν μπλογκς που δεν συμφωνώ, δεν διαβάζω ή και αποδοκιμάζω, όπως ακριβώς και κανάλια, τύπος, απόψεις, βιβλία, πεποιθήσεις, άνθρωποι, δεν επιθυμώ όμως την εξαφάνισή τους, απλά γιατί το μόνο που επιδιώκω είναι να λέω την άποψή μου. Τρομάζει την στάνη των σκέψεων η ελεύθερη άποψη, απλά δεν μπορεί να κάνει τίποτα, ας το συνηθίσει λοιπόν…

Ο Ιθαγενής
(από τα σχόλια του antinews, εδώ)

idioT

Backwards: Toidi Elttil

Senses

Και αφού κούρασα τα αυτιά μου από τους ήχους..
Ενώ εκείνοι περπατούσαν στην άκρη του δρόμου..
Έκλεισα τα μάτια μου, δάγκωσα τα χείλη..
Μάτωσα τις σκέψεις μου μέσα στις εικόνες..

Δυνάμωσα τα φώτα στο άδειο μου κρανίο..
Προσπέρασα τις ταραχές εκείνου του χειμώνα..
Χαμογέλασαν τα πάντα γύρω μου..
Ήρθαν και εκείνα μέσα στο ψυγείο..

..

..

Έκαψα τις σκέψεις μου.. Πλήγωσα τη φωνή μου..
Πάγωσα τις κινήσεις μου.. Διέκοψα την αναπνοή μου..

..

Ύστερα είδα αυτό..

..και ηρέμησα.

Delphic

Κάθε φορά κοιτάζω εκεί και ο κόσμος όλος φεύγει,
ύστερα αμέσως έρχεται για να μην νιώθω μόνος.
Όταν του λέω «κουράστηκα», γυρίζει από την άλλη
στέκομαι τότε όρθιος και ξαναρίχνω μέσα
ματιές που δεν ανέχεται και μου γυρνάει την πλάτη.

Μία φορά που κοίταζα - γονάτισε μπροστά μου
έκανε πως θα φύγει - για πάντα από αυτόν τον τόπο
ύστερα που σηκώθηκε - μέρες μπροστά και νύχτες.
Τότε νομίζω γύρισα πρώτη φορά το βλέμμα
σε αδυναμίες γνώριμες και άσχημες αλήθειες.

Σκέπασε τις αχτίδες του, βύθισε τη μιλιά του
δεν ειδωθήκαμε ποτέ - χάθηκε μες στο χρόνο.
«Για πάντα» είπε φεύγοντας - πάλι του χαμογέλασα
αδύναμος να αντισταθώ στην τόση μελωδία
που άκουγα μες στα αυτιά μου - εμβατήρια νίκης.

° This momentary °

Περιστάσεις

Θυμήσου: Στάσεις + Παραστάσεις ... ... Κατέβασε: Far Away

Στοπ

αργα τη νυχτα

η λεωφορος αναπνεει

ενα μικρο σκουπιδι κινειται

τεθλασμενα απο τα αυτοκινητα

σαν ερημο καραβι

στον σκοτεινο ωκεανο

ενα τσακισμενο χαμογελο σου

καρφωνεται σαν σαιτα στη ψυχη μου

και απλωνει την αναμνηση σου

σαν ηχειο

μεχρι τις πρωινες ωρες

για να σε αποδεσμεύσω

και να αφησω το ρεύμα

να κυλήσει καθαρό

ως το μεγάλο ποταμι

μεχρι να κλεισει η πορτα

πισω μου

και να καει

το ανθισμενο καλειδοσκοπιο

απ το φως της μερας

°echofield°

200 posts = bulletproof²
- διακοσιοστή ανάρτηση;
- τι λες ρε wert τώρα!

Μπετόν

Ο Faddoush τράβηξε αυτήν και τόσες άλλες φωτογραφίες με την τεχνική High Dynamic Range (HDR), που τα κάνει όλα πολύχρωμα και ευδιάθετα. Συνήθως ομορφαίνει το τοπίο, καθώς κάνει focus σε πράγματα με πολύ τρανταχτές γλυκύτατες πινελιές. Αναδεικνύει λεπτομέρειες που ..πράγματι έπρεπε να δεις. Εδώ το τοπίο απλά «θυμίζει κάτι από Ελλάδα».

Όλα σε μία διάταξη χωρίς προοπτική. Κεραίες, κακοτεχνίες, μπετόν. Ταράτσες, κεραμίδια, ελενίτ, σκέπαστρα, μπαλκόνια, βεράντες, κάγκελα. Παρκαρισμένα αυτοκίνητα, βρωμερά πεζοδρόμια. Όλα σε μια ακατάπαυστη ασχήμια. Μηδενική αρχιτεκτονική, άπλετη εργολαβία. Ένα χάος από καλώδια και σύρματα που νομίζεις ότι κάποια μέρα θα μας πνίξουν μια για πάντα.

Κανείς δεν έχει όραμα σε ετούτον εδώ τον τόπο. Κανείς δεν βλέπει μία έστω μέρα μπροστά. Σήμερα να χτίσουμε, αύριο να μπούμε, μεθαύριο να βγούμε. Τα όμορφα χωριά όμορφα καίγονται. Και οι άσχημες πόλεις από άσχημους ανθρώπους χτίζονται. Είναι το μόνο σίγουρο. Κι όμως ..οι γαλανόλευκες ανεμίζουν ακόμα περήφανα. Μαυρισμένες από τις κουτσουλιές και το καυσαέριο.

Καλημέρα σας.
Και νομίζω ότι χρειάζομαι διακοπές.

Γκρανκ

¤ The Rain Comes Again ¤